Operazanger Marco Bakker: "Mijn roots liggen in Beverwijk, mijn hart in Wijk aan Zee"

Bakker is inmiddels 82, maar haalt met het grootste gemak herinneringen aan zijn jeugd in Beverwijk naar boven. De Tweede Wereldoorlog blijft daarin de hoofdrol spelen. Zo vertelt hij hoe zijn vader op zijn fiets met houten banden naar de boeren in het noorden ging voor voedsel. Maar het moment tijdens de oorlog dat het meeste impact op Bakker had, was toen de Duitsers in de gang stonden om zijn vader op te halen.

"Ik was een jaar of zeven en er werd aangeklopt. Twee Duitse officieren kwamen binnen en vroegen mijn vader om zijn 'Ausweis'. Ze stonden in de hal, mijn moeder was mijn jongste zusje Margriet aan het verschonen. Ik stond achter mijn vader, die zoals gevraagd zijn paspoort aan een van de officieren gaf. Om niet opgeroepen te worden voor de Duitse werkkampen, had mijn vader in zijn paspoort zijn geboortedatum veranderd. Die Duitse officier had het direct door en riep dat het paspoort 'falsch' was."

Redding

"De angst was op dat moment enorm, maar de officier keek nogmaals naar mijn moeder en mijn zusje en gaf toen het paspoort terug aan mijn vader en raadde aan 'om het volgende keer door professionals te laten doen'. Hij vertelde dat hij ook een baby had van ongeveer dezelfde leeftijd, maar dat hij zijn zoontje nog nooit had gezien omdat hij in Nederland was gestationeerd. Hij liet het er verder bij en ze vertrokken. Dat is de redding van mijn vader geweest."

Bakker heeft naast zusje Margiet nog twee zussen, Riet en Meta. Tijdens zijn kinderjaren vond hij het best lastig om drie zussen te hebben, vertelt hij. "Zij trokken heel veel samen op, ik heb me als kind best eenzaam gevoeld, zeker tijdens de oorlog."

Na de oorlog verhuisde het gezin naar de Duinwijklaan in Beverwijk, dat meer ruimte bood. Tijdens de oorlog zaten Bakker en zijn zussen in de kleuterklas bij juffrouw Voordewind in bos Westerhout. 'Een hele lieve juffrouw', zo vertelt Bakker. Zijn lagere school heette de Julianaschool, maar vanwege de groene dakpannen stond de school in Beverwijk bekend als 'de groene kikkerschool'. 

Dawn Club 7

Na de Julianaschool ging Bakker naar de Christelijke Mulo in Beverwijk. Daarna volgde hij zijn vrienden naar de Kweekschool in Haarlem en zat in de schoolband, 'De Dawn Club 7'. "We speelden rock ‘n roll en dixieland muziek en traden veel op", vertelt Bakker. En voegt dan lachend toe: "Onze favoriete optredens waren tijdens de schoolfeesten op de plaatselijke meisjesschool." Het blijkt uiteindelijk ook de plek waar het zangtalent van Bakker wordt ontdekt, wanneer een van de moeders Bakker aanraadt om zangles te nemen.

Hoewel Bakker mooie herinneringen bewaart aan zijn jeugd in Beverwijk, is het Wijk aan Zee waar zijn IJmondse hart ligt. "Na de oorlog hebben mijn ouders een strandhuisje gekocht, ik heb daar een fantastische tijd gehad. Ik was badmeester in het Noorderbad, ik was dol op water. Tot en met oktober zwom ik altijd in zee, heerlijk was dat. Of ik ging met vrienden naar het strand en nam altijd mijn gitaar mee. Daar kwamen veel leuke Duitse meisjes op af."

Bakker besluit zijn hart te volgen en wil verder in de muziek. Hij krijgt gratis muziekles bij een zangdocente in ruil voor klusjes in huis. Uiteindelijk doet hij toelatingsexamen bij het conservatorium in Amsterdam en wordt aangenomen. Inmiddels is Bakker een van de bekendste zangers van Nederland.

Met zijn eerste vrouw, een Amerikaanse zangeres, krijgt Bakker een zoon, Richard. Na zijn scheiding krijgt hij een relatie met actrice Willeke Van Ammelrooy met wie in 1989 trouwt en met wie hij nog steeds samen is. Ze wonen jarenlang in de provincie Utrecht, maar Bakker mist het strand en de natuur en zo komen ze in 2012 weer terecht in Beverwijk, op de Populierenlaan. 

Begin dit jaar verruilen Bakker en Van Ammelrooy de drukte van Beverwijk voor de stilte in Zuid-Limburg. "In Beverwijk zelf kom ik niet meer zo vaak, maar ik ga nog vaak terug naar Wijk aan Zee. We hebben daar een familiehuisje en wanneer ik moet optreden in Noord-Holland logeren Willeke en ik altijd daar. En dan gaan we altijd even naar het strand. Hoe je het wendt of keert, ik blijf een Wijker."