Ajax vernederde Liverpool en bijna niemand zag het

Ajax en Liverpool troffen elkaar op 7 december 1966 in zo'n dichte mist in de tweede ronde van de Europa Cup 1, dat de Italiaanse arbiter Antonio Sbardella vanaf de middenstip van het Olympisch Stadion beide doelen niet eens kon zien. De wedstrijd ging toch door, omdat de tribunes zo vol waren dat een jonge Louis van Gaal geen andere mogelijkheid zag om zonder ticket naar binnen te glippen. En Liverpool wilde geen dag later spelen omdat in het weekeinde alweer een duel met aartsrivaal Manchester United wachtte.

David tegen Goliath

Ajax stelde nog niets voor in Europa en Liverpool was de beste ploeg van Engeland, dat zojuist de wereldtitel had veroverd. Het schimmenspel achter het mistgordijn bleef zelfs voor veel spelers op het veld onzichtbaar. Dat leidde tot ongekende taferelen en een overwinning voor de thuisploeg die echt niemand voor mogelijk had gehouden (5-1).

"Het is een doelpunt maar ik weet niet wie hem gemaakt heeft", jubelde tv-commentator Herman Kuiphof. Engelse verdedigers zagen hun kans schoon spits Henk Groot zo toe te takelen dat het bloed uit een van zijn wenkbrauwen spoot. Verzorger Salo Muller behandelde hem op het veld, terwijl de wedstrijd door ging. Bijna niemand had het door. En Sjaak Swart verliet na een fluitsignaal van de arbiter het veld omdat hij vermoedde dat het rust was. Pas in de catacomben hoorde hij van bestuurslid Jaap Hordijk dat het spel verder ging. Eenmaal terug binnen de lijnen leverde hij direct de assist op de 4-0.

Ajax zegevierde dankzij doelpunten van Klaas Nuninga (2), Johan Cruijff, Groot en Cees de Wolf. Doelman Gert Bals zag alleen de Engelse treffer van Chris Lawler. Na het gelijke spel in Engeland (2-2) trokken duizenden enthousiaste Amsterdammers samen met burgemeester Ivo Samkalden naar Schiphol om het eerste echte succes van het Nederlands voetbal te vieren, niet wetende dat Ajax voor de meest succesvolle periode uit de clubgeschiedenis stond met winst van de Europa Cup 1 in 1971, 1972 en 1973.