AMSTERDAM - Ze is kunstenaar en activist: dat laatste heeft Patricia Kaersenhout te danken aan haar afkomst. Ze groeide op in Den Helder als kind van Surinaamse ouders, Haar moeder trok zich niets aan van de klassenmaatschappij in de marinestad. Ze verhuisden naar de wijk van de onderofficieren en Patricia ging naar een witte school.
De jeugd van Patricia is getekend door racisme. Tijdens haar jonge jaren in Den Helder voelde ze dat ze er niet bij hoorde. Thuis was het een andere wereld, maar op school en in de wijk werd ze niet echt geaccepteerd.
Het bracht Patricia inspiratie voor het leven. "Veel van mijn werk gaat over boosheid, en over rouw en verdriet. Mijn voorouders zijn onvrijwillig verplaatst en tot slaaf gemaakt. De consequenties daarvan zijn nog steeds voelbaar in de huidige samenleving."
Donkere hoek
Als tiener voelde Patricia zich nooit helemaal geaccepteerd. Een voorbeeld wil ze wel geven: "Aan het begin van het schooljaar zat ik samen met een Moluks meisje achter in de klas en moest iedereen zich voorstellen. Die leraar vond het nodig om te zeggen 'gaan jullie maar staan, want het is zo donker in die hoek'. Dan de hele klas die zich omdraait en begint te lachten. Ik kon wel door de grond zakken. Dat zijn gewoon heel pijnlijke dingen."
Onzichtbaar
Tijdens die schoolperiode leert ze om onzichtbaar te zijn. Na de middelbare school verhuist ze naar Amsterdam, waar ze zich al snel veel meer thuisvoelt. Ze gaat naar de Rietveld Academie en in de afgelopen tien jaar maakt ze naam met haar werk, veelal in samenwerking met andere kunstenaars.
"Ik weet dat we nu op een kantelpunt zitten. Er is een generatie opgestaan die geen nee meer accepteert"
Het meest recente grote project kreeg als titel 'Guess who's coming to dinner too'. Geïnspireerd op het werk Dinnerparty uit 1979 van een Amerikaanse kunstenares. De gedekte tafel van Patricia is voor zwarte vrouwen die belangrijk zijn geweest, maar die niet in de geschiedenisboeken staan. "Sociaal onzichtbaar zijn is vaak wel het thema van mijn werk. Juist waar mijn pijn zit, is mijn kracht geworden."
Patricia deelt haar succes het liefst met anderen. Zo is ze met haar collectief van kunstenaars mondkapjes gaan maken waarvan de opbrengst gaat naar migrantenvrouwen die door de crisis hun werk zijn kwijtgeraakt.
Kracht in mijn genen
De anti-racismedemonstratie op de Dam heeft veel losgemaakt. Patricia was erbij en waar ze kan, drukt ze haar stempel op het debat. "Ik weet dat we nu op een kantelpunt zitten. Er is een generatie opgestaan die geen nee meer accepteert en die zich niet met een kluitje het riet in laat sturen. De kracht die zit ook gewoon in mij. Mijn voormoeder die vanuit Ghana onvrijwillig is meegenomen op een slavenschip naar Suriname. Dankzij haar ben ik hier. Dat zit ook gewoon in mijn genen. Die kracht heb ik meegekregen van mijn voorouders."
Download de app
🔔 Blijf op de hoogte van nieuws uit jouw regio, download de gratis NH Nieuws-app.
