Vroeger was Ilse handmodel, nu hangen er schilfers aan door haar werk voor de GGD

Zeventien jaar was Ilse toen haar handen werden opgemerkt. Ze was naar een beautydag met een vriendin. "De mevrouw vond dat ik mooie lange vingers had en vroeg aan mij: Ben je handmodel?" Zelf wist Ilse niet van het bestaan van handmodellen af en ze had nooit zo op haar handen gelet. Toch besloot ze op haar vakantie een paar mooie foto's van haar handen te maken om naar een modellenbureau te sturen. Binnen een week werd ze gebeld dat ze was aangenomen.

"Voor mijn eerste opdracht moest ik urenlang in een kopje koffie roeren en voor een Amerikaanse schrijver moest ik zijn boek omhooghouden voor mijn gezicht. Ik ben een keer tweede geworden bij een Philipscommercial die wereldwijd uitgezonden zou worden. Dat is helaas niet gelukt." Behalve de opdrachten ging daarbuiten ook veel tijd zitten in het verzorgen van haar handen. "Ik was er heel veel mee bezig; ik mocht geen wondjes oplopen, moest mijn nagels op een bepaalde manier knippen en moest ze goed verzorgen."

De afgelopen periode zat Ilse na een lange dag vaak met een tube handcrème op de bank om haar handen in te smeren. Haar gedachten gingen terug naar haar tijd als handmodel, terwijl ze haar handen bestudeerde. "Ineens kwam het zo binnen: wat zijn het toch veelzijdige instrumenten. Ik kreeg ineens een besef wat voor gekke wereld we in terecht zijn gekomen en wat ik daaraan kan bijdragen met mijn handen."

130 test per dag

Ilse is jeugdverpleegkundige bij de GGD als de coronapandemie uitbreekt. "Alle handen waren nodig: ik deed bron- en contact onderzoek, nam thuis bij mensen testen af en vanaf maart stond ik in de teststraat in Alkmaar om te bemonsteren." Om de hygiëne te waarborgen moest Ilse na elke klant haar handen ontsmetten met alcohol. Met soms honderdertig tests per dag had dat zijn weerslag op haar handen. "Ik heb een bordje in de kantine opgehangen: Nooit gedacht dat mijn handen meer alcohol zouden gebruiken dan ik zelf kan drinken."

Haar handen zijn als schuurpapier geweest. "Er kwamen een soort weerhaakjes aan waarmee ik steeds aan kleding bleef hangen, mijn huid werd trekkerig. Dat zie je en dat voel je. Ik dacht: Met deze handen zou ik niks kunnen bereiken in handmodellenland, maar ik heb er wel meer dan duizend test mee afgenomen. Wat mijn handen de afgelopen maanden hebben gedaan, is niet in waarde uit te drukken. Ik ben trots op mijn handen en wat ze nu doen; na een lange dag werken koken ze eten en zorgen voor de kinderen. Ze zijn van betekenis en dat is echt gaaf."

Nu er een kleine opleving is in het aantal coronabesmettingen kan er weer een drukke periode aankomen voor Ilse. "We zijn er nog niet. Het kan zomaar zo zijn dat er weer een golf aankomt. Ik ben heel benieuwd hoe die zicht gaat ontwikkelen, maar wij zijn er klaar voor. Als het moet doe ik dit met heel veel liefde nog een jaar lang."