Hilversummer Alfred moet noodgedwongen stoppen met zijn wijngaard: “Dat doet heel veel pijn"

Alfred heeft last van zware hartproblemen en de dokter gaf hem twee keuzes: of je werkt door en je gaat dood, of je stopt met werken en dan heb je nog even te leven. Dus neemt de druivenliefhebber afstand van zijn wijngaard. Maar dat doet pijn. "Het zal moeilijk worden, maar het moet gebeuren", zegt hij met tranen in zijn ogen. "Ik heb er zo veel moeite ingestoken, dus het wordt moeilijk loslaten. Maar ik plak er liever nog een aantal jaartjes leven bij."

De wijngaard zag hij als zijn pensioenplan, want achter de geraniums zitten is niets voor hem. "Je wordt er niet rijk van, laten we het zo zeggen. Maar het gaat niet om het geld, het gaat om de lifestyle en gezelligheid."

En hij zag ook al helemaal voor zich hoe hij hier op zijn wijngaard met een glaasje wijn in zijn hand het leven zou laten. "Dat was mijn 'droomdood'", vertelt hij. Maar nu moet hij vroegtijdig afscheid nemen van de druiven. 

De rust

Als we hem vragen wat hij het meeste gaat missen aan de wijngaard, is zijn antwoord eigenlijk 'alles'. "De rust, de mensen, het creëren, de verkoop van de wijnen. Dat zal nooit verdwijnen. Het is hier zo rustgevend en relaxed, ik ben zelfs zo gek dat ik tegen m'n druiven praat", vertelt hij lachend. "Zo van, nou jongens, jullie doen het goed. Ik zie ze gewoon als een levend wezen."

Hij is trots op wat hij heeft neergezet in die vijf jaar, maar hij is nog meer trots op de vrijwilligers die altijd voor hem klaarstaan. "Zonder hen stond het hier niet."

Terugkeer uit Canada

Alfred heeft veertig jaar in Canada gewoond, maar hij wilde op een gegeven moment terug naar Hilversum. En al dertig jaar lang denkt hij eraan om als pensioenplan een wijngaard te beginnen. "Omdat het lekker is, een mooi proces en echt mijn 'lifestyle'. Het is prachtig en ontzettend rustgevend."

Hij stuurde een e-mail naar de burgemeesters van Hilversum en Wijdemeren of er nog ergens een stukje grond over was, zodoende kwam hij hier terecht. Het is de oude moestuin van landgoed Zonnestraal. Na bijna acht keer het hele land diep omploegen, was alle rotzooi eruit en konden de eerste druivenbomen erin. Dat is uitgegroeid tot nu 3.000 stokken met verschillende druiven. 

Spannende tijd 

Hij is nu druk bezig met het zoeken naar de juiste opvolgers. Het liefst een jong stel dat verdergaat met zijn passie en droom. Maar totdat het verkocht is, gaat de wijnboer gewoon door. Er moeten nog lekkere flessen wijn gemaakt worden. 

Nu breken de laatste belangrijke weken aan voor de druif. De komende zes tot acht weken moet het zo droog mogelijk zijn. "Want we willen de druiven zo klein mogelijk hebben zodat ze barstensvol met smaak zitten en het suikergehalte omhoog gaat. Het lijkt er nu goed uit te zien, maar je weet nooit wat er gaat gebeuren. Het is tenslotte Nederland", zo besluit hij lachend.