Ga naar Content
Haarlem

Nieuw boek over de Vijfhoek in Haarlem: "Sommige dingen heb ik erbij verzonnen"

14 juni 2020, 22.31 uur
Door: Redactie · Foto:

HAARLEM - Afgelopen week is er een nieuw boek gepresenteerd met verhalen over de Haarlemse wijk de Vijfhoek. Het boek is een samenwerking tussen schrijver Hans Smit en stadsgids Jan Hoving. 

200614_BOEKVIJFHOEK - NH Nieuws

Ervaring

Door zijn jarenlange ervaring als stadsgids en verhalenverteller in de Haarlemse wijk de Vijfhoek heeft Jan Hoving ontzettend veel kennis en verhalen over die buurt. Jan Hoving: "Ik heb eerder te veel dan te weing verhalen." Hans Smit is schrijver en de twee leerden elkaar in 2014 kennen vanwege hun werkzaamheden voor de wijkglossy Het Binnenblad. "De mooiste wijkglossy van het land", aldus Hans Smit. 

"Walvissen in de Vijfhoek"

'De Vijfhoek door andere ogen' is chronologisch opgebouwd en begint zo'n tienduizend jaar geleden toen er hier nog walvissen zouden zwemmen. Hans Smit: "Een paar jaar terug, toen parkeergarage De Raaks werd gebouwd, is er een walvisnekwervel gevonden die daar het bewijs voor leverde, en wat voor ons het beginpunt is".

Na de 'Vijfhoekwalvis' slaat het boek vervolgens elfenhalfduizend jaar over en gaat het verder in de veertiende eeuw als de Vijfhoek nog buiten de stad ligt.

Foto:

De Vijfhoek was in het begin geen wijk waar je graag kwam. Hans Smit: "In die tijd is er nauwelijks bewoning omdat de vervuilende industrie zich er gevestigd heeft. Zo zijn er leerlooiers en lakenvolders te vinden. Tel daarbij op de hondenpoep, menselijke urine en het feit dat er vanaf 1407 prostituees heen gestuurd werden, en je hebt een stinkende boel." 

Boek met een vleugje fantasie 

De twee zijn goed op elkaar ingespeeld en vullen elkaar aan. Hans Smit: "Jan Hoving weet echt ontzettend veel van de wijk en ik hoefde die verhalen alleen maar op te schrijven en er scenes bij te verzinnen. Dat verzinnen deden we in overleg, want het moet wel in de sfeer zijn van de wandelingen. Toch heb ik Jan soms ook verrast met verhalen die ik erbij verzon. Het boek is fictie dus ik kon fantaseren dat bijvoorbeeld Frans Hals – wel naar alle waarschijnlijk –  via zijn zoon die in het Tuchthuis zat in contact is gekomen met Malle Babbe die hij geschilderd heegft. Ik beeld me dan in hoe dat gegaan is en teken dat op. Ja, dat is de kracht van dit boek."