TEXEL - Neeltje Klumper was na de oorlog een opvallende verschijning op Texel. Ze liep altijd in mannenkleren, had een zware stem en leefde als een kluizenaar. Na dood van haar man Frits richtte ze zich op de dieren en de natuur om zich heen. Van haar kale huis, de Ruige Hoek, maakte ze een natuuroase. In het gelijknamige boek staan verhaaltjes die Neeltje schreef over de uilen, egels, meeuwen en een eend die ze zelf opvoedde.
Het is een boeiende biografie, waarin de oorlog een hoofdrol speelde. Pip Barnard is schrijver en samensteller van het boek: "Ze had schriften vol hanenpoten, maar het zijn verhaaltjes zo vol met haar liefde voor de dieren en de natuur", vertelt hij.
Toen de vader van Pip Barnard, die huisarts op Texel was, bij de Ruige Hoek langsging op ziekenbezoek, werd hij naar eigen zeggen verwelkomd door 'een grote vent van achter de deur'. De arts zei: "Ik kom voor mevrouw Klumper", waarop de basstem antwoordde, "Ik bén mevrouw Klumper."
Zoon Pip vertelt deze anekdote in het boek omdat het tekenend is voor Neel. Een vrouw die niet vrouwelijk was en altijd in mannenkleren liep. Een kluizenaar met een verhaal. Pip verzamelde ook de verhaaltjes die Neel in haar leven had opgeschreven.
Neel (meisjesnaam Eelman) was getrouwd met Frits Klumper, die bij de marine werkte. Ze woonden vanaf 1931 in de Ruige Hoek in de buurt van Den Hoorn.
Oorlog
De oorlog begon voor Texel niet in 1940, maar pas echt in april 1945, met de opstand van de Georgiërs. Frits zat in het verzet en zag op 6 april zijn kans schoon om af te rekenen met de Duitse bezetter. Maar het pakte anders uit. Frits werd als een van de eerste Texelaars opgepakt en direct geëxecuteerd. Neeltje hoorde pas later wat er met haar Frits gebeurd was.
De Ruige Hoek werd bezet door Duitse soldaten en Neel moest onderduiken in Den Hoorn. "De dood van haar Frits betekende een blijvend trauma voor Neeltje", vertelt Barnard. "Ze sprak met mij niet echt over Frits, maar je voelde dat het voor haar een blijvend groot gemis was."
Eend leren vliegen
Na de oorlog leidde Neel steeds meer een teruggetrokken bestaan. Ze richtte zich op de dieren en de natuur om haar heen. En dat deed ze met liefde en een zeker fanatisme. Rond het kale huis plantte ze bomen en struiken aan zodat in de jaren daarna een soort oase ontstond in het vrij kale agrarische gebied. Ze observeert de vogels in het gebied en zorgt als een moeder over verschillende zielige dieren die komen aanwaaien. In haar verhaaltjes schrijft ze daarover.
De gewonde egel die ze Tinus noemt en verzorgt tot 'ie weer verder kan. De jonge eendjes die ze in haar shirt rond haar hals draagt en warmte geeft als een moeder. En het jonge bergeendje dat ze verkleumd van de kou op haar erf vindt, die ze verzorgt en groot brengt en Isidoor noemt. Isidoor moet uiteindelijk leren vliegen en Neel is de beroerdtse niet om Isidoor voor te doen hoe hij moet opstijgen.
"Hardlopend maakte ik vliegbewegingen met mijn armen. Isidoor zat geintresseerd te kijken maar deed niks. Ik hield een tijdje vol en na een poosje begon hij warempel mee te rennen en met zijn vleugels te slaan," schrijft Neel.
200529 1915 ONZE MAN OP TEXEL NEELTJE KLUMPER - NH Nieuws
Neel stierf in 1986. Ze liet haar huis en tuin na aan Natuurmonumenten. Na een sollicitatieprocedure werden Sytske en Adriaan Dijksen de nieuwe bewoners van de Ruige Hoek. En zij wonen er nu al meer dan 30 jaar. Met het echtpaar had Neel geen betere troonopvolgers kunnen hebben. Ze delen de grote passie voor alles wat groeit en bloeit met hun kleurrijke voorganger.
Sytske fotografeert elke dag in de natuur en Adriaan werkte bij Staatsbosbeheer en Ecomare en publiceert over dieren en natuur. Zij weten zeker dat Neel goedkeurend zou knikken als ze nu even bij de Ruige hoek zou rondlopen. "Als je ziet hoeveel verschillende soorten vlinders hier rondvliegen en hoe rijk het hier aan vogels is," vertelt Adriaan.
"Ik geloof er niet in geesten maar als de geest van Neel ergens rondzweeft, dan is het hier"
"In de loop der jaren zijn de bomen gegroeid en is er een ontwikkeling van dierensoorten ontstaan die Neel misschien niet voorzien had maar die ze wel prachtig gevonden zou hebben. In een van deze sparren heeft een havik gebroed. Er heeft een ransuil gebroed. Er zit een bonte specht. Allemaal vogels die Neel nog niet had maar ik denk wel heel mooi zou vinden."
Orchidee
Naast het huis ligt tussen de bomen een groot gebied dat eruit ziet als een grasveld maar wat eigenlijk het mooiste wilde orchideeënveld van het eiland is. "Ze moeten nog groeien en bloeien en zijn nu nog niet goed te zien maar als ze bloeien is het een pracht," vertelt Sytske. Ze laat foto's zien van prachtig bloeiende en kleurige orchideeën.
"Ook dit is aangelegd door Neel. En wij waken erover." Adriaan voegt toe: "Ik geloof niet in geesten maar als de geest van Neel ergens rondzweeft dan is het hier."
Het boek De Ruige Hoek over Neeltje Klumper, bewerkt en ingeleid door Pip Barnard en met tekeningen van Sytske Dijksen is uitgegeven bij Texelpedia.
💬 Whatsapp ons!
Heb jij tips? Of een interessante foto of video gemaakt? Stuur ons jouw nieuws op 0630093003!