ZANDVOORT - Even babbelen over het weer, over de Formule 1 of over de ontwikkelingen in het dorp. Een tankbeurt bij Leo Barnhoorn in Zandvoort ging nooit zonder praatje voorbij. De markante pompstationhouder overleed onlangs op 73-jarige leeftijd. In aanwezigheid van ruim 100 mensen uit Zandvoort en omgeving maakte hij vrijdag een laatste ronde bij zijn 'tweede huis', tankstation Duinzicht.
"Leo was altijd maar aan het werk. Van zes uur 's ochtend tot elf uur 's avonds. Hij had nooit rust", vertelt collega Frans Draijer. "We konden allemaal goed met hem opschieten. Hij had altijd een verhaal te vertellen, maar soms kon hij ook wel een beetje mopperen. Daar konden we dan ook wel weer hard om lachen", vertelt hij. "Als iemand niet had betaald na het tanken, dan belde ik Leo. Die ging dan meteen met zijn auto achter de wanbetaler aan, totdat de politie was gearriveerd."
Geliefd bij jong en oud
De familie Barnhoorn runde voorheen een tankstation aan de Zandvoortselaan in Bentveld. In de jaren negentig verhuisden ze naar het einde van de Dr. Gerkestraat in Zandvoort. Leo runde de zaak met zijn zus Ellen. Van de burgemeester tot autocoureurs die net van het circuit afkwamen, ze hebben allemaal wel eens met Leo aan de kassa te maken gehad.
Ook jonge Zandvoorters, zoals Donny. Ook hij komt Leo vandaag een laatste groet brengen bij het tankstation. "Hij was heel aardig en we maakten altijd een praatje met 'm. Over de kleinste dingen, het weer, de drukte in het dorp, de laatste paar keer vooral over de crisis. Het was altijd fijn om de dag mee te beginnen."
Vliegen en de Formule 1
Leo leed al een tijd aan de ziekte Non Hodgkin. Hij had kaarten voor de Formule 1 in Zandvoort en was als fan maar dolgraag bij de race aanwezig geweest. Het verhaal is bekend, de coroncrisis gooide roet in het eten. Leo overleed, nog vrij plotseling, niet veel later.
"Hij was een markante man", vertelt collega Frans. "Hij hield van het sleutelen aan wagens, van de Formule 1, maar ook van vliegen." Dat laatste is één keer heel goed misgegaan. "Leo is toen een keer met een sportvliegtuig neergestort, omdat de motor niet helemaal goed was. Hij had toen allemaal kneuzingen en wilde er niet mee naar de dokter. Toen maakten we hem de hele tijd expres aan het lachen en dan kreeg hij van die pijnscheuten", lacht Frans.
'Mooi respectvol afscheid'
"Ik vond het afscheid heel respectvol", vertelt Donny als de rouwstoet het tankstation heeft verlaten. Frans kan dat alleen maar beamen. "Het is een mooi eerbetoon geweest. Dat hij nog één keer zo over zijn eigen terrein mocht rijden. Hij heeft het verdiend." Het zal voor hem en zijn collega's, en voor alle klanten, flink wennen zijn om het voortaan zonder hun markante, vriendelijke 'mopperkont' te moeten doen.