Muiderbergse Thijs (25) gaat 42 kilometer 'paddelen' ter ere van overleden vriend

Dat Thijs juist gaat paddelen om aandacht te vragen voor depressies is geen toeval. Tweeënhalf jaar geleden beroofde een van zijn beste vrienden zich van het leven, na een lange worsteling met een depressie."Dat zagen wij niet, wij wisten niks. Hij was een hele normale jongen, die ontzettend druk was met de studentenvereniging. We woonden samen, trapten samen lol en gingen achter de meisjes aan, we hadden soms tot tranen toe serieuze gesprekken. Maar dat hij met een depressie kampte, hadden we totaal niet door. Pas toen hij er niet meer was, wisten we wat er eigenlijk aan de hand was. Maar toen was het al te laat", vertelt Thijs. 

Taboe doorbreken

Het verhaal van zijn vriend, wiens naam hij liever niet noemt, heeft Thijs met zijn neus op de feiten gedrukt. "Je gaat je afvragen: had ik iets moeten doen of zien? Ben ik er wel genoeg voor hem geweest? Het zijn vragen waar je een kleine drie jaar verder niks meer aan hebt, het is nou eenmaal gebeurd, hoe zwaar het ook is. Later ben ik me gaan beseffen dat ik het ook niet had kunnen weten. Mensen die een depressie hebben, weten dat vaak heel goed verborgen te houden. Er heerst echt een taboe op, terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Het moet bespreekbaar worden. Want juist door erover te praten, kun je wat veranderen."

Thijs' vriend is geen uitzondering: één op de vijf Nederlanders krijgt in zijn leven te maken met depressieve klachten, onder jongeren is zelfdoding als gevolg van een depressie zelfs doodsoorzaak nummer één. "Dat moeten we veranderen. Het bespreekbaar maken van een depressie is een eerste stap. Er moet veel aandacht voor komen."

Aandacht

Thijs wil aandacht vragen voor depressies door te gaan 'paddelen', liggend op een surfplank peddelen met je armen om vooruit te komen. En een flinke tocht ook: 42 kilometer van Muiderberg naar Amsterdam. Paddle against depression, heeft hij het genoemd. "Dit is een eerbetoon aan mijn overleden vriend", vertelt Thijs. 

Dat het startschot van zijn tocht in Muiderberg klinkt, is voor Thijs vanzelfsprekend. Hij is namelijk geboren en getogen in het dorp. "Mijn eerste kennismaking met water, zwemmen en watersport was op het strand in Muiderberg. Ik woon dan wel alweer een tijdje op kamers in Amsterdam en ook mijn ouders zijn niet lang geleden verhuisd uit Muiderberg, Muiderberg blijft mijn dorp en dat zal het ook wel blijven. Hier liggen mijn roots. Ik vind het dan ook mooi om de tocht hier te beginnen", vertelt Thijs. "Daar willen we van te voren ook nog wel even een momentje van maken. Ook vanwege Max, de Muiderbergse jongen die om het leven kwam bij het surfdrama in Scheveningen."

Zwaar avontuur

Dat 42 kilometer met je handen peddelen erg zwaar wordt, weet Thijs wel zeker. "Maar ik heb goed getraind, dus ik denk dat het wel goed komt", vertelt hij. "Aan de andere kant: dit kan misschien wel zwaar lijken, maar wat mensen met een depressie doormaken is nog vele malen zwaarder. Daar is dit niets bij. Het is voor mij het minste wat ik kan doen."

Over twee weken, op zaterdag 13 juni, is de grote dag. "Ik hoop dat het een hele happening wordt en dat veel mensen mij gaan zien en gaan volgen. Elk beetje aandacht voor depressie helpt enorm. Ik denk dat het wel een hele mooie, maar emotionele trip gaat worden. De ouders van mijn overleden vriend zullen er ook bij zijn, mijn familie en vrienden. En ik weet zeker dat hij vanaf een wolkje ook meekijkt."

De tocht van Thijs wordt over twee weken gevolgd door camera's. "We leggen het hele project vast, voor een documentaire. Met deze documentaire moeten depressies aandacht blijven krijgen. Ook op de dag zelf kun je mij volgen, via een livestream."

Veel geld opgehaald

Om de documentaire te kunnen maken was geld nodig. Veel geld. Maar dat bedrag het Thijs met donaties binnen een mum van tijd binnen.

"Het is echt heel hard gegaan. We hadden onze zinnen eerst gezet op 10.000 euro, want dat hebben we echt wel nodig om de documentaire goed te kunnen maken. Maar de donaties gingen zo snel dat we ondertussen al richting de 20.000 euro gaan. Voor het geld dat we overhouden zoeken we nog een mooie bestemming. Ik wil echt dat dat een mooi doel krijgt, waarmee er nog meer aandacht kan komen voor depressies en zelfmoordpreventie. Maar waar het geld straks precies naar toe gaat, en hoeveel dat is, gaan we nog goed bedenken. Eerst de tocht maar eens."