Koopmanspolder helpt visstand IJsselmeer herstellen: 'Bijzonder stukje natuurinnovatie'

"Ik ben hartstikke trots op dit gebied. Het is een bijzonder stukje innovatie in de natuur, we doen hier echt iets nieuws", vertelt een trotse Remco van Ek. Hij ontwikkelde samen met de provincie een stuk robuuste natuur achter de dijk bij het IJsselmeer.

Door het IJsselmeer en de polder te verbinden met een zogeheten buisvijzel kan er water én vis vanuit het IJsselmeer de polder binnengelaten worden. Door het waterpeil te variëren in de 16 hectare grote Koopmanspolder is er een bijzonder stukje natuur ontstaan. 

Visstand

"Het doel van dit gebied is dat we plekken creëren, geschikt voor het paaien van vis. Dat soort gebieden ontbreken heel erg en achter de dijk is er eigenlijk heel veel ruimte om dit soort type systemen te maken. Daarmee willen we een bijdrage leveren aan de visstand", vertelt Van Ek. 

Tekst loopt door na de video

Momenteel wordt er ook onderzoek gedaan naar de vismigratie. "Uiteindelijk willen we de vissen gaan uitzetten in het IJsselmeer, wat ook goed is voor de vogels want daar gaat het ook al een tijd slecht mee." Al sinds 2012 worden de effecten van de inrichting gevolgd en Remko is enthousiast over de resultaten. De vis- én vogelpopulatie is enorm gegroeid. "We zien meer visetende vogels, maar nu ook rietvogels."

Waterkwaliteit

De kwaliteit van het water speelt in de ontwikkeling van het gebied een grote rol. De waterkwaliteit is in veel wateren in Nederland slecht, onder andere door de bemesting van het land.

Waar het water in de gemiddelde sloot troebel is, is het water van de Koopmanspolder helder en zijn er volop watervlooien. "Die zijn super belangrijk als voedsel voor vissen. Ze helpen ook om het water helder te maken. Dus dit is precies wat we willen hebben", aldus Van Ek. 

De ontwikkeling van de Koopmanspolder is een leerproces geweest. "Dingen kunnen ook mis gaan, we hebben hier ook gedurfd risico’s te nemen. Eerst heeft de polder een tijd lang onder water gestaan. Toen het peil weer naar beneden ging, waren de weilanden helemaal kaal. Toen schrok ik me een hoedje. Ik dacht dat ik het helemaal had verpest, maar op de voedselrijke bodem kwamen de planten snel terug", vertelt van Ek.

"Je kunt heel lang studeren en alles in boeken opzoeken, maar uiteindelijk moet je gewoon doen en kijken hoe de natuur reageert. En dat doen we hier en dat vind ik fantastisch. Het is spelen met de natuur op een kleine schaal waardoor het niet bedreigend is, en dat we hier van leren zodat we het naar grotere gebieden kunnen uitrollen. Ik hoop dan ook op meer Koopmanspolders."