Zoon van NSB-vader voelt de pijn nog steeds: "Kinderen mochten niet met mij spelen, want ik deugde niet"

"Mijn vader was boerenknecht. Een harde werker, alle boeren wilden hem graag hebben" vertelt Piet Bakelaar. "We hadden het thuis ook helemaal niet slecht. Dus de grote vraag blijft waarom mijn vader bij de NSB is gegaan."

Bakelaar is inmiddels ruim de tachtig gepasseerd, maar de herinneringen aan zijn jeugd op Texel blijven pijnlijk. Zijn vader werd niet alleen voor de oorlog lid van de NSB, maar vertrok in de oorlog ook nog als SS-er naar het Oostfront. De moeder van Piet zag de keuze van haar man niet zitten, maar werd er wel op aangekeken. Zij verliet het eiland en ging naar Den Helder.

Piet ging bij zijn oma in Oosterend wonen. Daar kwam hij op de School met de Bijbel terecht. "Daar heb ik een moeilijke tijd gehad want ik werd door de andere kinderen genegeerd en gepest. En de meester van de klas steunde de pestkoppen en liet mij nablijven. Daar kan ik me nu nog kwaad om maken." vertelt Piet.  

Bevrijdingsdag op Texel was 20 mei. Toen kwamen de Canadezen en werd er feestgevierd. Voor Piet was het geen feest. In Oosterend werd zijn tante kaalgeschoren en op een kar door het dorp gereden. En Piet werd gedwongen om toe te kijken.

"Ze zeiden dat het een moffenhoer was, maar ik wist wel beter. Ze was onschuldig. Ze had wel contact met Duitse soldaten, maar ze ging ook om met Georgiërs en Brits-Indische soldaten. Het waren van die opgeschoten jongens die haar pakten. Die hadden in de oorlog niks gepresteerd en wilden nu de held uithangen." vertelt Piet met verontwaardiging in zijn stem. 

Foute ouders

Piet kwam zelf na de oorlog in jeugdherberg Panorama terecht. Daar verzamelden ze de kinderen van foute ouders. "Ik moet zeggen dat we daar erg goed behandeld werden. Er waren leiders met verschillende geloofsachtergronden en die deden toneelstukjes met ons en leerden ons dingen. Ze namen ons niks kwalijk als kinderen van NSB'ers. Maar het probleem was dat als we naar school gingen dan werden we bij het begin van Den Burg opgewacht door de opgeschoten jeugd om ons wel even mores te leren. Het liep op gegeven moment zo uit de hand dat de vrouw van de burgemeester erbij kwam en er een eind aan maakte."

Later kwam Piet in een heropvoedingsgesticht in Maarsbergen terecht. Daar leerde hij het vak van machinebankwerker. In zijn leven werd hij meerdere keren afgerekend op het verleden van zijn vader. In 1957 wilde hij bij de kerncentrale in Petten gaan werken maar werd hij afgewezen omdat zijn vader bij de NSB had gezeten.   

De vader van Piet werd na de oorlog opgepakt en tot dertien jaar gevangenisstraf veroordeeld. Na acht jaar kwam hij vrij en vertrok naar Duitsland waar hij voor de tweede keer trouwde. Piet zag hem nog één keer, maar het kwam er niet van om zijn vader te vragen waarom hij die keuze had gemaakt.

'Je kunt het niet meer terugdraaien'

Nu Piet ouder is kan hij het zijn vader niet meer kwalijk nemen. "Het heeft nu geen zin meer om het hem kwalijk te nemen. Ik heb een goed leven gehad, met pieken en dalen. En daar zal zijn keuze zeker invloed op hebben gehad. Maar er boos over worden, nee. Je kan het toch niet meer terugdraaien."

Piet is inmiddels al jaren gepensioneerd. Hij woont nu met zijn vrouw in Rijsenhout, bij Schiphol. Op Texel komt hij nog regelmatig. "Soms ga ik zelfs met de scooter naar Texel. Ik vind het heerlijk om er heen te gaan." En de pestkoppen van toen? "Die zijn volgens mij allemaal al dood."

Bekijk ook het verhaal van de Texelse Cocky Penha en haar Joodse vader, Benjamin Penha die in de oorlog ondergedoken zat in Oosterend en daarna kampbaas werd van NSB-strafkamp de Vlijt op Texel.