DEN OEVER - Ze is niet getest, maar ze had alle symptomen van corona. De 53-jarige Nina Muller uit Den Oever, longverpleegkundige in het Dijklanderziekenhuis in Hoorn, was een maand lang goed ziek. "Soms dacht ik de hond te horen piepen, maar was ik het zelf."
Het begon op dinsdag 10 maart. Nina's vriend Jenno Brookman (60) werd ziek. Hij was vijf dagen daarvoor in Noord-Brabant geweest en had alle symptomen van het coronavirus. "Dus de GGD had tegen hem gezegd dat hij er maar vanuit moest gaan dat hij het ook had", zegt Nina. "Ondanks dat we apart gingen slapen, kreeg ik vier dagen later ook klachten."
Alles afvinken
Het was voor haar al snel klip en klaar dat ze ook corona had. "Ik kon uiteindelijk alles afvinken. Hoesten, keelpijn, hoge koorts, hoofdpijn. Omdat we nog maar in het begin van de coronacrisis zaten, mocht ik aanvankelijk wel werken nadat mijn vriend ziek werd. Pas als ik me niet goed zou voelen en koorts zou krijgen, moest ik thuis blijven."
Dat begon dus een paar dagen later. "Zaterdag 14 maart begon het bij mij met hoesten en keelpijn. Geen koorts, wat een vereiste was om thuis te blijven. Dus ik ben maar wel naar mijn werk in het Dijklanderziekenhuis in Hoorn gegaan. Toch vertrouwde ik het niet en had ik voor de zekerheid een mondkapje voor."
In de loop van de dag werd er een maatregel afgekondigd dat twee keer per dag de temperatuur van de medewerkers moest worden gecontroleerd. "Ik voelde me al minder goed en er bleek inderdaad iets te zijn veranderd. Ineens had ik 38,4 graden koorts."
"Mijn huisarts waarschuwde me dat ik moest bellen als ik te weinig zuurstof in mijn bloed had. Toen drong tot me door: 'Shit, ik ben echt ziek'"
Ze werd naar huis gestuurd en werd doodziek. "Ik ben longverpleegkundige en besloot gelijk dat ik een zuurstofmeter in huis wilde hebben, zodat ik het zuurstof in mijn bloed kon meten. Met mijn huisarts had ik afgesproken dat ik het drie keer per dag zou meten en dat als het onder de 94 procent zou komen, ik het direct zou doorgeven. Pas toen drong tot me door: 'Shit, ik ben echt ziek.' Gelukkig bleef ik binnen de marge. Ergens had ik door mijn beroep als verpleegkundige wel het gevoel dat ik mijn gezondheid beter in de gaten kon houden."
Hoewel haar vriend na twee dagen geen koorts meer had en maar anderhalve week ziek was, heeft het bij haar zelf langer geduurd voor ze zich beter voelde. "Ik heb tot twee keer aan toe een koortsgolf gehad van boven de 39 graden koorts. Waarschijnlijk heb ik ook een longontsteking gehad. Ik voelde het 'borrelen' van binnen. En toen ik vies slijm ophoestte, besloot ik mijn huisarts om antibiotica te vragen. Daarna daalde de koorts ook langzaam."
Niet door het ziekenhuis
Een paar dagen voor ze ziek werd, werden in het Hoornse Dijklanderziekenhuis de eerste coronapatiënten opgevangen. "Maar ik ben er van overtuigd dat ik daar niet ziek ben geworden", zegt Nina. "Er lagen toen drie mensen op de late dienst, maar ik ben nauwelijks bij ze geweest en was zelf helemaal ingepakt. Bovendien werd mijn vriend het eerst ziek."
We zijn nu een maand verder, en eindelijk voelt ze zich beter. "Ik ben echt niet meer ziek, maar ik ben wel nog snel buiten adem. Zo kan ik nog geen rondje met de hond lopen van een halfuur. En aan spierpijn kom ik niet toe, omdat ik dan al buiten adem ben. Het is raar: ik heb helemaal geen snotneus gehad en ben totaal niet verkouden geweest. Ik heb alleen last gehad van mijn keel en longen. Het is dan ook écht anders dan griep."
Sinds deze week werkt Nina weer halve dagen. Ze doet voorlopig alleen klusjes op de afdeling, het zware zorgwerk kan ze nog niet doen. Aangezien ze de ziekte zelf heeft gehad, kan ze zich goed inleven in de coronapatiënten. "Er komen steeds meer mensen terug van de intensive care, maar dat zijn echt héle zieke mensen. Ze zijn totaal verzwakt en moeten met twee man worden gewassen. Gelukkig zien we wel dat er veel minder mensen worden opgenomen dan een paar weken geleden."
Op afstand
Maar, zo waarschuwt ze, we zijn er nog niet: "Toch hadden we de laatste 24 uur ook weer zes opnames. Ik vind het vooral heel lastig dat de familie zo op afstand moet staan. Alleen bij mensen die er heel slecht aan toe zijn, mag familie komen. Ik had nog het geluk dat ik mijn vriend om me heen had om tegen te praten en dat ik wat bewegingsvrijheid had in huis. En wij hebben ook zo rustig thuis kunnen uitzieken door de geweldige boodschappenservice van onze buurvrouw Riet. Het lijkt me heel akelig om zo alleen te moeten zijn."
Hoewel ze in het ziekenhuis werkt, voelt ze zich er niet onveilig. "Sterker nog: ik voel me veiliger in het ziekenhuis, dan in de supermarkt. Want op de werkvloer ben je je heel bewust van het gevaar en dat is op straat niet zo. Het zou handig zijn als je dit 'beest' kon zien, zoals het dier op mijn schouder op de foto." Ze knipoogt. "Dat zou het veel gemakkelijker maken."
Verantwoording
Onder de 3900 leden van het NH Nieuws Panel hielden we een enquête over hoe ze aankijken tegen de coronacrisis. In totaal deden 1585 mensen mee aan het onderzoek, onder wie Nina.
Wil je ook meepraten over allerlei onderwerpen in Noord-Holland? Geef je dan hier op voor het NH Nieuws Panel. Je wordt dan eens per maand uitgenodigd voor onze enquêtes.