"Als ik later groot ben, ga ik bij de reddingsbrigade"

Door regioredacteur Lotte Stekelbos.

Het is ontzettend guur weer als ik aankom bij de vluchthaven van reddingsstation Wijdenes, uitkijkend op het Markermeer. Ik kan me voorstellen dat dit in de zomer een fijne plek is om te vertoeven, maar met dit weer? "Ja, ook op dit soort dagen zijn we aan het werk. Dan klotst de boot op de golven en doet de regen pijn aan je gezicht. Maar dat hoort bij het werk", vertelt Mark.

Dit is de plek van waaruit Mark en zijn collega's uitrukken, als er iemand in nood is op het Markermeer. De boot ligt klaar en alle vrijwilligers zijn binnen handbereik, want dat is de eis voor het reddingsstation. 

Van jongs af aan kriebels

De kriebels om misschien wel levens te redden op het water, waren er bij Mark al op vroege leeftijd. "Mijn oom was lid van de KNRM en kreeg altijd het boekje 'De Reddingsboot'. Die las ik altijd aandachtig. Als ik later groot ben, wil ik ook bij de KNRM, vertelde ik toen altijd." Wat Mark toen nog niet wist, is dat dat geen betaalde banen waren. 

Op zijn zeventiende ging Mark bij de reddingsbrigade in Wijk aan Zee en toen hij 18 was volgde hij zijn droom en ging bij de KNRM. Hij ontmoette zijn West-Friese vriendin Michelle, toen ze samen naar vrachtschip Aztec keken die in 2012 vastliep op de Nederlandse kust. Hij verhuisde naar Wijdenes en werd net als zijn vriendin vrijwilliger bij het lokale reddingsstation. 

Waardering als motivator

Door weer en wind en altijd maar beschikbaar. Wat beweegt zo'n 29-jarige man om dit allemaal in zijn vrije tijd te doen? "Op deze manier kan ik iets betekenen voor mensen. Het is leuk werk. En met leuk bedoel ik toch die spanning, die actie."

Maar ondanks dat Mark het werk leuk vindt, komt hij ook in heftige situaties terecht. "Er was laatst een jongen die met slecht weer van zijn catamaran was gevallen en er niet meer opkwam. Hij besloot naar de kust te zwemmen en we vonden hem in het water, toen hij er al vijf uur in lag. Toen hij ons zag zei hij: 'Jeetje, wat ben ik blij om jullie te zien.' Ja, dat doet wat met je", aldus Mark. "De waardering is waar we het uiteindelijk voor doen."

Reddingsstation Wijdenes rukte vorig jaar in totaal 20 keer uit. "Enerzijds ben je blij dat je minder mensen in nood hoeft te helpen, maar anderzijds zou wat meer actie de groep wel goed doen. Dan blijf je alert en getraind."

Maar ondanks het relatief lage aantal incidenten, zit opheffen er nooit bij. "Dat speelt bij ons niet hoor. En het is een eis van de KNRM om binnen een paar minuten ergens te kunnen zijn. Als wij weg zouden gaan, dan moet Hoorn of Enkhuizen komen. Dat duurt te lang en gaat niet. En als je dan eens in de zoveel tijd een actie hebt, en je doet dat samen goed - dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar."

Nieuwe boot

Waar het reddingsstation nu vooral naar uitkijkt, is de nieuwe boot. "We hebben nu alleen deze kleine, maar zoals je ziet is de ruimte beperkt om iemand echt goed te kunnen helpen. Daarom zijn we nu nog druk met de fondsenwerving van de nieuwe boot. We hopen dat die er in de zomer misschien al kan komen." Nee, als het aan Mark ligt, stopt hij nooit meer als vrijwilliger op de woeste wateren van het Markermeer.