Texelse schapenboeren verenigen zich: "Behoud het Texelse schaap!"

"Er wordt veel lamsvlees geïmporteerd uit Nieuw Zeeland, Ierland en Oost-Europa. Laat mensen gewoon ons Texelse lamsvlees kopen, dan hebben wij een boterham en blijft het mooie Texelse plaatje met schapen bestaan", zegt Bakker.

"Ik ben stapelgek op schapen", vertelt Bakker met een brede lach op zijn gezicht. "Het zijn allemaal individuen, maar als er gevaar dreigt, dan zijn ze er voor elkaar. Het zijn soms net mensen. Alleen schapen oordelen niet, dat is fijn. Plus ik vind het mooi dat ze mij een inkomen bezorgen." Jan Willem heeft zo'n 450 fokschapen. Het inkomen komt uit de verkoop van schapen, lamsvlees en kaas die gemaakt wordt van de schapenmelk. 

De schapenboer en de schapen leven met de seizoenen. "In de lente worden de lammetjes geboren en en is het een razenddrukke tijd voor ons. Dan komen we het erf bijna niet af. In mei en juni melken we de schapen en maken we kaas. En in de herfst gaan de ooien in bronst en gaat de ram erbij", legt Jan Willem uit.  De ram heeft een stempelkussen op met verf. Zo kan de boer aan de rode of groene achterkant van de ooi zien of ze gedekt is. 

Fris gras

Nu de winter eraan komt, lopen veel van zijn schapen bij bevriende boeren op het eiland. "Veel koeienboeren hebben hun koeien op stal. De weilanden zijn vaak te drassig voor koeien, maar voor schapen is het prima. Fris gras, dat houdt ze gezond. En ik ga elke dag langs bij de verschillende koppels, kijken of ze er goed bijlopen. Zo kom ik ook nog eens ergens. "

Het houden van schapen zit in de genen van de familie Bakker. "Al acht generaties zijn wij schapenhouders", zegt Jan Willem. Als klein jongetje kwam hij met zijn familie vanuit Den Hoorn naar de boederij de Waddel aan de voet van de Hoge berg.

De Waddel is een begrip op Texel. Het is een schapenboerderij waar schoolklassen langskomen, speciale lamsvleesdiners en lezingen worden gehouden en waar publiek altijd welkom is. Jan Willem is een ambassadeur van het Texelse schaap. Hij wordt daarin bijgestaan door zijn vrouw Sonja, zijn zus Marjon en zijn moeder Hanna. 

Moeder Hanna heeft haar eigen winkeltje in de oude stolpboerderij. Ze verkoopt er schapenkaas, lamsvlees, worst en hamburgers. "Het zijn meestal toeristen die lamsvlees kopen. Dan komen ze met koeltassen en nemen ze het vlees mee naar huis. Texelaars zouden best wat meer lamsvlees mogen komen halen." Zelf is Hanna vegetariër. Zij houdt het bij de schapenkaas. 

Levenslessen

Piet Bakker, de vader van Jan Willem, is zeven jaar geleden overleden. "Ik heb van hem geleerd dat je om je heen moet kijken en het samen moet doen en elkaar versterken. Maar daarnaast ook je eigen koers houden, je niet uit het veld laten slaan." Deze wijze levenslessen lijkt Jan Willem ook meegenomen te hebben in de nieuwe Vereniging tot Behoud van het Texelse Schaap. Met zijn collega schapenboeren maakt hij zich sterk voor een goede prijs voor het Texelse lamsvlees, maar ook voor de wol. "Waarom zou je het van ver halen, als het hier gewoon voorradig en van superkwaliteit is?"