Para-wielrenners Tristan Bangma (21) uit Friesland en Patrick Bos (32) uit Amstelveen hebben afgelopen zaterdag in Emmen de wereldtitel op de weg op hun naam geschreven. Zonder piloot Patrick zou de blinde Tristan geheid onderuitgaan, maar zonder Tristan zou Patrick geen wereldkampioen zijn geworden: het bijzondere verhaal over de afhankelijkheidsrelatie tussen twee wielrenners.
Ook voordat ze zaterdag 'met een fietslengte verschil' de gouden medaille binnensleepten, hadden Bangma en Bos al een indrukwekkend palmares opgebouwd. "In 2011 was ik voor het eerst piloot", vertelt de Amstelvener. Een jaar later doet hij met de blinde Rinne Oost mee aan de Paralympische Spelen in Londen. In de tijdrit op de weg zette het duo de twaalfde tijd neer, maar op de 1 kilometer-tijdrit op de baan veroverden ze een bronzen plak.
Lees ook: Onverwacht WK-goud voor Caroline Groot op 500 meter
"Vlak na de spelen in Londen leerde ik Tristan kennen", gaat Bos verder. "Hij was toen nog heel jong, 15 ofzo." In het jaar daarna trainen de mannen regelmatig samen, om vanaf 2013 ook samen wedstrijden te rijden. Dat werpt al snel z'n vruchten af, want in december van dat jaar worden de mannen Nederlands kampioen sprint op de baan.
Vast koppel
In de jaren daarna fietsen Bos en Bangma geregeld samen, al racet de blinde Fries op de Paralympische Spelen van Rio nog met een andere piloot. "Sinds Rio zijn we een vast koppel", vertelt de Amstelvener over zijn samenwerking met Bangma.
Beide renners wonen tegenwoordig in Gelderland, in de buurt van de wielerbaan in Apeldoorn waar ze regelmatig trainen. Ook op de weg presteren ze verdienstelijk: regelmatig halen ze het podium, al bleef die felbegeerde wereldtitel tot afgelopen zaterdag uit.
Tokio
"Als het er uitkomt, is dat kippenvel", aldus Bos over hun wereldtitel in Emmen. Toch zijn ze nog lang niet verzadigd, benadrukt hij. "We hebben honger naar meer, Tokio is nu ons hoofddoel", verwijst hij naar de Paralympische Spelen, die eind augustus, begin september volgend jaar in Japan worden gehouden. Helemaal zeker is het nog niet, maar Bos kan zich bijna niet voorstellen dat hij en Bangma niet naar Tokio worden gestuurd.
Als individuele renner was hem dat waarschijnlijk niet gelukt, biecht Bos eerlijk op. Hij fietst wel solo, rijdt profwedstrijden, maar kan zich niet meten met de allerbeste renners ter wereld. "Het was geen makkelijke keuze, maar het beviel al heel snel heel goed", legt hij uit hij waarom hij zich door de jaren heen steeds meer op het para-wielrennen is gaan richten.
Bocht
Als vast koppel zijn Bangma en Bos inmiddels goed op elkaar ingespeeld. "Hij voelt het parcours heel goed aan. Door mijn houding op de fiets weet hij bijvoorbeeld precies wat voor een bocht er gaat komen", legt de Amstelveense renner uit.
Omdat het voor de Fries onmogelijk is om de getallen op z'n fietscomputer af te lezen, zitten er op Bos' stuur twee schermpjes. "Daar lezen we bijvoorbeeld de wattage op af, dus hoeveel inspanning we leveren. Dan kan ik hem bijsturen. Als dat nodig is, moet ik meestal tegen hem zeggen dat hij iets rustiger aan moet doen."
Shirt uittrekken
Die instructies geeft hij met steekwoorden, want tijdens een race is het vrijwel onmogelijk om met elkaar te praten, laat staan om volzinnen uit te spreken. "Soms tik ik 'm aan", vertelt Bos. Hoewel Bangma niet meer dan een mistige waas ziet, kan hij Bos soms ook helpen. "Dan helpt hij me om mijn shirt uit te trekken, want hij kan zonder problemen z'n stuur loslaten, maar ik niet."
Bekijk hieronder de reportage die Omroep Friesland maakte nadat het duo de wereldtitel had behaald:
Jouw Noord-Holland
Benieuwd geworden naar de rest van de verhalen die NH Nieuws maakte over festivals in de provincie? Bekijk dan op onze specialpagina alle reportages.