De oom van Texelaar Kees Kikkert vertrok na de oorlog op de Solex naar Frankrijk om in het Loiredal sneeuwklokjes te halen. Later volgden meer eilandbewoners die met een bus of auto daar bloemetjes gingen halen. Texel dankt zijn sneeuwklokjescultuur grotendeels aan deze barre winterse tochten van een sneeuwklokjesfanaten. Het was een mooie bijverdienste in de sobere naoorlogse tijd.
Overal op Texel kom je ze tegen deze maand: sneeuwklokjes staan in het bos de Dennen, in het Molenbos in de Cocksdorp, op de velden bij teler Piet van Groningen en bij particuliere liefhebbers op het eiland. Nieteke Roeper is van die laatste groep wel de meest fanatieke vertegenwoordiger. "Als klein kind vond ik die bloemetjes al prachtig. Mijn vader had ze in de tuin staan. Het mooie is natuurlijk dat ze als eerste een nieuwe lente inluiden, die klokjes."
AL in 19e eeuw op Texel
Nieteke heeft wel 120 varianten in haar tuintje staan. Soorten mag je niet zeggen. "Er zijn oorspronkelijk 19 soorten sneeuwklokjes. Ze komen uit Midden-Europa en de Kaukasus. Daarna zijn ze door mensen meegenomen naar andere landen. Op Texel waren er in de 19e eeuw in ieder geval al sneeuwklokjes, want ik heb een krantenartikel uit die tijd gelezen waarin vermeld staat dat er sneeuwklokjes gestolen zijn uit een tuin."
Lees ook: Sneeuwklokjes stropen voor veel geld: "Het hoort bij de natuur"
De varianten bij Nieteke in de tuin hebben mooie namen. "Ballerina, want die bloemetjes hangen niet, maar staan omhoog. Grumpy, met een tekening van een ontevreden gezichtje op de bloem en Lady Putman, die is naar de Groningse Betty Putman vernoemd."
De varianten ontstaan op natuurlijke wijze. In een nieuw bloeiseizoen groeit er eentje met net wat afwijkende kenmerken. Vooral in Engeland worden nieuwe varianten gekweekt door een kruising van bestaande sneeuwklokjes.
Vijf miljoen bloemen
Piet van Groningen is een echte sneeuwklokjesteler. Hij heeft minder varianten dan Nieteke, maar teelt ze in het groot voor de verkoop. Op een veld staan wel vijf miljoen bloemetjes in lange rijen. Rijk wordt Piet er niet van, maar hij verdient er een goed belegde boterham mee. "De bolletjes gaan de hele wereld over. Vooral naar Engeland, maar ook naar Duitsland en Canada. Bij mij kosten de bollen tussen de 10 cent en de 100 euro. Je hoort weleens dat er heel grote bedragen worden neergeteld voor bijzondere bolletjes. Duizend of tweeduizend euro, maar dat is echt voor de verzamelaars. Die staan niet bij mij op het land. Dan zou ik er een bewakingscamera op moeten zetten."
Bij Kees Kikkert uit Den Hoorn staan de sneeuwklokjes her en der verspreid rond het huis. "Ik ben niet zo rechtlijnig van aard." Met een schop loopt hij rond het huis, waar hij spit uit een pluk sneeuwklokjes, om de bolletjes verderop weer een voor een te planten. "Ik handel niet in het groot. Het is meer een mooie aanvulling op mijn AOW."
Sneeuwklokjesfamilie
Kees komt uit een echte sneeuwklokjesfamilie. Zijn oom Piet ging als een van de eerste Texelaars naar Frankrijk om in het Loiredal sneeuwklokjes uit te steken en mee te nemen. "Met een bootje gingen ze de Loire op om aan de walkanten de sneeuwklokjes uit te spitten. In de winter, dus dat was hartstikke koud. Hij heeft ze op Texel bijvoorbeeld op grote schaal in de Dennen aangeplant. Het is altijd een mooie bijverdienste geweest voor veel Texelaars trouwens."
De grootschalige teelt van sneeuwklokjes in het bos op Texel was mogelijk, omdat Staatsbosbeheer percelen verpachtte aan particuliere telers. "Het bos zag in de maanden februari en maart helemaal wit van de sneeuwklokjes," vertelt Nieteke Roeper die ook lezingen over de sneeuwklokjes op Texel geeft. "Maar begin jaren tachtig stopte die pacht. Staatsbosbeheer wilde dat het bos meer verwilderde. Toch staan er nu nog veel sneeuwklokjes tussen de bomen. Die Franse sneeuwklokjes zijn heel goed in het elkaar bestuiven. Het zijn echte overlevers."
Eind februari en begin maart zijn op Texel de Sneeuwklokjesdagen.
Heb jij tips? Of een interessante foto of video gemaakt? Stuur ons jouw nieuws op 0630093003!
