Yacintha de Jager is pas drieëntwintig jaar, maar krabbelt omhoog uit een inktzwarte periode dat ernstige depressie heet. Het dagboek dat ze uitbrengt over haar worstelingen met het leven is bedoeld voor iedereen die te maken heeft met depressies. "Het is geslaagd als de mensen zeggen: nu snap ik het iets beter."
Een jaar lang tikt de Velserbroekse bijna dagelijks een verhaal uit haar leven op. Ze schrijft in het Dakboek van een (anti) depressivo over pijn, verdriet en ook de kleine geluksmomentjes; alles wat het betekent om ernstig depressief te zijn. "Een van mijn behandelaren zei wel eens: Depressie is rouw keer tien", leest ze voor uit haar dagboek dat vorige week verscheen. "Op dat moment vroeg ik mij af: hoe vaak het dan telt als je depressief bent én je vader hebt verloren aan suïcide", aldus De Jager tegenover NH Nieuws.
Ze beschrijft de depressie als een monster en een zwarte mist in haar hoofd. Dat uit zich in huilbuien of excessieve frustratie bij bijvoorbeeld het rechtleggen van de lattenbodem van haar bed. Komt ze er ooit van af? "Misschien wel, misschien niet. Wel hoop ik dat er meer bekendheid over komt, zodat de mensen om je heen het beter kunnen begrijpen."
Trots
Bij het vasthouden van haar boek glundert ze. "Het eerste exemplaar, dat was een waanzinnig gevoel", lacht ze. "Ik probeer mijn leven te leven om ook mijn voetsporen achter te laten; op een positieve manier. En ik denk dat dit boek daar wel heel erg aan bijgedragen heeft", aldus De Jager.
Yacintha de Jager schrijft onder pseudoniem. Bij de redactie is haar echte naam wel bekend.
