Ga naar Content

Tranen van vreugde bij mindervaliden: eindelijk het Zandvoortse strand op

Voor de één was het jaren geleden, voor de ander een totaal nieuwe ervaring. Het strand opgaan, lekker uitwaaien of even de voeten lekker afkoelen in zee. Zo'n twintig mindervaliden gingen vanmiddag via de gloednieuwe blauwe loper het Zandvoortse strand op. Tranen van geluk, en dat allemaal dankzij een idee van Zandvoorter Yorick van der Vlugt.

Yorick heeft de ziekte MS en baalde ervan dat hij niet zelfstandig met zijn rolstoel het strand op kon gaan. Zijn idee voor een blauwe loper op het strand werd opgepakt en dankzij een crowdfundingsactie was het geld binnen een paar weken binnen. En zo kwam Yorick's droom vandaag uit en met hem die van vele mindervaliden die graag de zee en het strand willen voelen.

Tranen
Nog voordat Yorick het lint heeft doorgeknipt, stromen bij een mevrouw in een scootmobiel de tranen over haar wangen. Zo blij dat ze weer het strand op kan. Zal je net zien, begint het te waaien en te regenen als het grote moment daar is. Yorick kan er wel om lachen. "Maakt mij niet uit hoor, ik hou wel van dit weer en van een uitdaging. Ik voel me ook veel beter als het koeler is."

Zijn vader onthult een naamplaatje bij strandtent Thalassa, waarop staat dat Yorick de bedenker is van de blauwe loper. Ook krijgt hij nog een onderscheiding van de Zandvoortse wethouder Gert-Jan Bluijs. Yorick laat het allemaal over zich heen komen, maar dit is voor hem allemaal bijzaak. Belangrijkste is dat hij en iedereen die slecht ter been is, straks lekker het strand op kan.

Genieten
Als Yorick het lint heeft doorgeknipt, rijden de rolstoelen één voor één richting de vloedlijn. "Prachtig, zo dicht bij de vloedlijn zonder hulp", zegt een meneer, terwijl hij over de zee staart. De mevrouw die net nog zo moest huilen, staat te stralen met haar voeten in het water. Meneer Borg, die net als Yorick in MS-expertisecentrum Nieuw Unicum woont, rijdt ook vrolijk richting de vloedlijn. Helaas blijft hij in het laatste deel, waar de loper ophoudt, in het zand steken.

Het blijkt toch net even iets te mul voor zijn wielprofiel. Het geeft niet, hij staat op het strand en dat is genoeg. Hij gaat hier zeker terugkomen, dat doen ze allemaal. Of hij dan niet wat andere banden onder zijn rolstoel moet plaatsen? "Ik ben niet gek, rupsbanden zeker? Dacht het niet, ze zien me aankomen!" En hij rijdt lachend weer naar boven.

Foto: Paul Tromp