De Zandvoortse watertoren is inmiddels ruim twee weken gekraakt en als het aan de krakers zelf ligt, blijven ze er ook nog wel even. Ze hebben van de eigenaar te horen gekregen dat ze moeten vertrekken, maar daar hebben ze geen oren naar. "De toren moet een toren van iedereen zijn en niet alleen van iemand die hem nu laat verkrotten."
De krakers, een deel afkomstig uit de regio, passen dagelijks met een groepje van vijf of zes op de toren. Ze zijn vooral druk bezig met opruimen en moeten het doen zonder water en elektriciteit.
Lees ook: Verloederde Watertoren Zandvoort gekraakt
Ze slapen helemaal beneden, de bedden staan tussen wat bureaus opgesteld. "Het bevalt ons goed, de buurt reageert ook over het algemeen goed", zegt kraker Ricky. Hij vertelt de laatste tijd veel met Zandvoorters te hebben gesproken over de toekomst van de toren, waar nu een piratenvlag op het dak wappert. "De vlag van Zandvoort wordt er wel weer opgezet hoor, maar wanneer, dat is nog even de vraag."
Geen water en licht
Geen water of elektriciteit, de krakers hebben er geen problemen mee. "We halen water bij het station en we kijken dus geen tv, maar praten met elkaar met het kaarslicht aan", lacht Ko, een andere kraker.
Lees ook: Crisis in Zandvoortse politiek: D66 trekt wethouder terug uit college
Ze hebben de toren gekraakt, om een signaal af te geven aan de eigenaar en de Zandvoorters zelf. "We hopen dat het een gezamenlijke ruimte wordt voor alle Zandvoorters en dat er niet alleen maar dure appartementen in komen, waar een paar mensen profijt van hebben." Voorlopig gebeurt er helemaal niks met de toren, de Zandvoortse politiek ligt wederom met elkaar overhoop vanwege het 'hoofdpijndossier' Watertorenplein.
Rondleiding
De krakers geven graag een rondleiding door de toren, hoewel de constructie wel her en der wat broos oogt. Wat ook opvallend is, zijn de enorme berg vogelpoep en de dode duiven die op de trappen liggen. "Ze hebben hier ooit de ramen ingegooid en toen zijn die duiven naar binnen gevlogen. Iemand heeft het gerepareerd en daardoor konden de vogels waarschijnlijk niet meer naar buiten", vertelt Ricky, terwijl hij met het zweet op zijn rug de vele traptreden naar boven trotseert.
Daar, op vijftig meter hoogte, zat vroeger een restaurant. De ruimte is compleet overhoop gehaald, maar het uitzicht is fantastisch. "Ik heb van veel mensen gehoord dat je hier heel lekker kon eten en drinken, maar dat zal voorlopig hier niet meer mogelijk zijn. De vloer is veel te broos. We hopen beneden misschien ons eigen buurtrestaurant te openen, daar kan het wel."
Uitzicht
Aan één kant van de ruimte zijn de gordijnen dicht. "Wacht, ik pak wel even een bezem om ze te openen", zegt Ricky. De gordijnen gaan open en een prachtig uitzicht over zee verschijnt. Hij zou het schitterend vinden als iedereen weer van dit uitzicht kan genieten, maar waarschijnlijk gaat dat nog wel 'even' duren.