HEERHUGOWAARD Eugènie Herlaar was de eerste vrouwelijke nieuwslezer van het Journaal, dat tot dan toe een mannenwereld was. Zonder het te beseffen maakte ze de weg vrij voor meer vrouwen in de media.
Biografie
Naam: Eugènie Herlaar
Geboren: Curaçao, 10 november 1939
Beroep: seismisch rekenaresse, medewerker platenmaatschappij, Wereldomroep, eerste nieuwslezeres Journaal, logopedist
Herlaar: "Ik was heel creatief. Ik zat op de toneelclub en ik was al lid van Minjon, de jeugdomroep van de AVRO. Dus die omroep ging steeds meer trekken. Toen heb ik eerst gesolliciteerd bij de NCRV, maar daar vonden ze me te jong. Ik moest 25 zijn voor de verantwoordelijkheid die een omroepster heeft jegens de luisteraars. En ik was 23. Toen stond er een advertentie van de Wereldomroep met minimum leeftijd 23. Toen ben ik bij de Wereldomroep terechtgekomen. En van daaruit naar het Journaal."
Het Journaal
Het Journaal was toen een mannenwereld. Eugènie Herlaar vond dat sommige onderwerpen net zo goed door een vrouw konden worden gelezen. In een dolle bui schreef ze dat in een brief aan het Journaal. Tot haar eigen verbazing werd ze uitgenodigd voor een gesprek. Ze mocht zelfs een cameratest doen. Maar toen de Wereldomroep lucht kreeg van haar werkzaamheden kreeg ze de keuze; of meteen stoppen of weg bij de Wereldomroep.
Herlaar: "Bij het Journaal zeiden ze: solliciteer maar bij ons. Er was wel een maar: het publiek moest het goedvinden dat een vrouw het nieuws las, want er waren ook berichten over ongelukken en die moesten onbewogen worden gelezen. In Engeland was het mislukt want daar verwachtten ze dat de nieuwslezeres die ze op proef hadden zou gaan huilen. Gelukkig accepteerde het publiek het bij ons wel. Ik mocht blijven."
Lees ook: Herman Stok: "Televisie veranderde mijn leven"
Ze was naast nieuwslezer ook verslaggever: "Ik vond dat verslaggeven hartstikke leuk. Ik heb op de Martinitoren gestaan, de elektriciteitscentrale in Geertruidenberg, de races in Zandvoort. Nieuws vond ik zo boeiend, het onderwerp maakte niet uit."
Doorbraakvrouw
Herlaar vond wat ze deed niet bijzonder, want zo was ze het ook gewend bij de Wereldomroep. Pas later kwam ze erachter dat wat ze had gedaan wel degelijk heel bijzonder was geweest. "Jaren later is er een boekje verschenen en daar ik sta ik in als doorbraakvrouw op het gebied van media. Ik heb me nooit gerealiseerd dat ik een soort suffragette van de media ben geweest."
Kijk hier voor meer iconen.