Ga naar Content

Reportage: WMO nog lang niet altijd goed geregeld: "Ik wacht al een jaar op een driewielerfiets"

OOSTERBLOKKER Robin Siepe kreeg in het voorjaar van 2017 een hersenstaminfarct, waar hij blijvend lichamelijk letsel aan heeft overgehouden. Omdat hij niet meer dan honderd meter kan lopen, vroeg hij de gemeente Drechterland om een driewielerfiets via de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Nu, inmiddels een jaar later, heeft hij die nog steeds niet. "Het is frustrerend en het maakt me ook boos."

Siepe is leraar Nederlands en woont met zijn gezin in Oosterblokker. Ruim een jaar geleden werd zijn leven plotseling op z'n kop gezet door een hersenstaminfarct. In eerste instantie raakte hij half verlamd. Na veel revalidatie kan hij inmiddels zichzelf weer redden. Zijn linkerarm kan hij niet meer volledig gebruiken, maar door veel te oefenen komt hij een heel eind. Gelukkig kan hij ook weer lopen. "Kleine stukjes, maximaal honderd meter, dan moet ik weer zitten."

Lees ook: Reportage: Sanders leven is een marteling door chronische ziekte ME

Sinds zijn infarct heeft hij een ding geleerd en dat is geduld te hebben. "Vorig jaar had ik een koffietafelgesprek met een consulent van de gemeente. Een paar maanden later kwam er een nieuwe consulent. Toen moest ik alles weer opnieuw vertellen over mijn situatie. Het duurt maar en het duurt maar en er verandert niks."

Siepe vroeg in eerste instantie om een rolstoel aan de gemeente. Dat verzoek werd afgewezen. Op de vraag of hij een driewielerfiets kon krijgen, omdat hij daarmee graag weer naar z'n werk zou willen, werd hij doorverwezen naar het UWV. "Ik moest daar maar een verzoek indienen, omdat het voor mijn werk zou zijn. Nou dat werd door het UWV afgewezen en toen moest ik weer opnieuw een aanvraag indienen bij de gemeente. Maar toen was ik weer een paar maanden verder."

Noodklok
Willem Bakker uit Westwoud herkent de situatie waar Siepe in zit. Hij is wegens gezondheidsredenen afgekeurd om te werken. Sindsdien zet hij zich in voor ouderen via 'Steuntje in de Rug'. Hij helpt ze met WMO-aanvragen en ziet dat er veel mis gaat. 

"Mensen moeten te lang wachten op antwoorden. Veel laten het er op een gegeven moment bij zitten als het te lang duurt." Bakker komt situaties tegen waar hij weinig begrip voor op kan brengen. "Laatst was er een mevrouw die maar haar huis moest verkopen om een traplift te kunnen aanschaffen. Maar wat heb je aan een traplift zonder huis?"

Bakker luidt de noodklok en vindt dat er echt wat moet veranderen. "Mensen moeten weer echt geholpen worden. Iemand die bij zijn dochter in de straat woont en met behulp van een traplift nog lang thuis kan blijven wonen, is veel beter geholpen dan dat degene maar 20 kilometer verderop moet gaan wonen waar hij niemand kent."

Gemeente Drechterland
In het geval van Siepe heeft de gemeente Drechterland haar excuses aangeboden. "Dit had nooit zo mogen gaan", reageert wethouder Dirk te Grotenhuis. "Ik snap dat die termijn van acht weken lang aanvoelt, maar het blijft voor ons ook lastig om alles binnen die periode te regelen. Maar we hebben het onder de aandacht en streven naar verbetering."

Siepe heeft inmiddels te horen gekregen dat hij de fiets deels vergoed krijgt. "Als de fiets hier eenmaal staat, dan blijf ik ver uit de buurt van de gemeente. Iedereen kent het wel dat je een half uur moet wachten bij de balie als je een paspoort aanvraagt. Nou doe dat maal honderd, dat is wat ik nu meemaak."

Foto: NH Nieuws