SCHOORL "Als het nodig is, geef je iemand een knuffel. En als jij je niet goed voelt, krijg je een arm om je heen, dat is het mooie van hier werken." Zo beschrijft Claudine Beers, een van de leidinggevende op antroposofisch zorgcentrum Scorlewald in Schoorl, haar werk. "Het gaat hier met een lach en een traan."
Claudine Beers was werkzaam als ontwerper in een commerciële wereld, toen ze op de jaarmarkt in zorgcentrum Scorlewald werd aangestoken door de fijne sfeer. Ze zag dat iedereen bezig was: wat er allemaal gemaakt en verkocht werd.
Lees ook: NH Mensenwerk: Trotse brood- en koekjesbakkers in zorgcentrum, 'We doen het voor de klanten'
Claudine maakte de overstap naar de zorg en heeft daar nooit spijt van gehad. Nu beheert ze de webshop van Scorlewald, waarop producten zoals vazen, bekers en snijplanken uit de verschillende werkplaatsen te koop worden aangeboden.
Iedereen werkt mee
Wat ze vooral aantrekkelijk vindt is de directheid van de bewoners. "Ze vinden je aardig of niet. En zo niet, dan vinden ze je een dag later wel weer aardig. Er zit niks achter, geen verborgen agenda."
Claudine vindt het mooi dat iedereen zijn of haar steentje bijdraagt op Scorlewald. "Bij de instrumentenmakerij zit een autistische man en die kan de hele dag een stukje hout bijschuren. Heel belangrijk voor het instrument dat gebouwd moet worden. Maar jij en ik zouden het geduld er niet voor hebben."
Lees ook: NH Mensenwerk: "Voor de camera is eng, maar Paul spreekt met zijn handen, die vertellen het verhaal"
Als Claudine een rondje 'door het dorp' Scorlewald maakt, wordt ze door iedereen aangesproken. Een jonge vrouw vertelt dat ze in Alkmaar in een broodwinkel heeft gewerkt, waar ze 'ontzettend lekkere koffie' zette. Een jongen met een etenskar zegt dat hij verliefd is, maar weet plotseling de naam niet meer van zijn meisje. "Evelien", weet Claudine in te fluisteren.
Daarna komt zij Danny tegen, een enthousiaste rapper. Zijn raps zijn verre van zoetsappig. Het gaat over schieten, blowen en Japanse meisjes. Claudine kijkt er niet van op. "Het is een lach en een traan hier. Geen dag is hetzelfde."