Voor de camera blijkt al snel dat Paul zich niet op zijn gemak voelt. Zijn antwoorden worden steeds korter en hij wendt het hoofd steeds vaker af. Begeleider Niels van de Pottenbakkerij: "Soms kan Paul heel komisch uit de hoek komen met een typisch Amsterdamse opmerking, maar vaak trekt 'ie zich terug en zit ie in zijn eigen wereld. Eigenlijk spreekt Paul met zijn handen, die vertellen het verhaal. Hij maakt de mooiste dingen. Hij is een kunstenaar en ik ben erg trots op hem, net als op alle mensen van de Pottenbakkerij hoor."
Paul is een Amsterdammer van begin vijftig en is autistisch. Hij woont nu vijf jaar in Scorlewald. Zijn vader wilde dat hij het drukke Amsterdam verruilde voor het rustige Schoorl. Toen Paul ook nog eens zijn passie vond in het pottenbakken bleek die verhuizing een gouden greep.
Soort dorp
In de maand maart `ijn we bij antroposofisch zorgcentrum Scorlewald in Schoorl. Daar wonen 150 mannen en vrouwen met een beperking. Het zijn mensen met autisme, downsyndroom of een geestelijke of lichamelijke beperking.
Het centrum is eigenlijk een soort dorp aan de rand van de bossen en duinen van Schoorl. De bewoners wonen vaak met zijn negenen in een huis waar een begeleider bij is. Het eten komt uit de grote keuken waar ook weer bewoners werken.
'Flinke prijs'
Veel van de Scorlewaldbewoners werken in een van de zeventien ambachtelijke werkplaatsen. En dan zijn we direct bij een van de antroposofische peilers van het centrum: meedoen is belangrijk en ook de mogelijkheid bieden om jezelf te ontplooien. Dat kan in de brood- of de koekjesbakkerij, in de houtwerkplaats, de instrumentenmakerij of de pottenbakkerij.
Dagelijks leeft Paul zich helemaal uit in het pottenbakken. Hij maakt de mooiste dingen. Bij de Pottenbakkerij zit ook een winkel waar klanten vazen, schalen en objecten van keramiek kunnen kopen. Niels: "Klanten betalen gewoon een flinke prijs hoor, want soms zit er wel een paar maanden werk in bijvoorbeeld een grote vaas."