ABBEKERK Voetbalvereniging ALC Abbekerk verkeert in een crisis. Het bestuur bestaat momenteel nog uit vier leden, maar zoals het er nu voorstaat is er in 2018 nog maar één bestuurslid over. Dat zou het einde van de club betekenen.
"Ja, geen voetbalclub meer in Abbekerk", schets voorzitter Dirk Poot het toekomstbeeld. "Dat is eigenlijk wat je absoluut niet wil. Onze voorvaderen zullen dat niet bedacht hebben bij de oprichting in 1947."
Noodklok
Daarom luidt de club nu de noodklok. Ondanks dat het naarstig op zoek is naar vrijwilligers die het stokje na jaren van dienst moeten overnemen van de huidige leden, wil het maar niet lukken. Veel sportverenigingen kampen met hetzelfde probleem en zien de laatste jaren een terugloop in beschikbare mensen.
De voorzitter van ALC ziet de oorzaken daarvan, onder verschillende groepen. "De jongeren hier uit het dorp trekken naar de grote steden, omdat het daar gezelliger is en ze daar hun opleiding volgen", omschrijft hij. "We missen eigenlijk onze doelgroep, de dertigers tot 45-ers die een heel druk bestaan hebben en die bezig zijn met hun carrière. En we missen de FUT'ers die er op dit moment niet meer zijn, want de mensen van 54 kunnen nu niet meer stoppen, die moeten door tot hun 65e."
Tijdens een inhaalwedstrijd van het jongenselftal onder 17 jaar, wordt het zorgelijke onderwerp zondagmiddag ook besproken, maar een oplossing wordt niet gevonden. Ook niet door de spelers en ouders. "Ik heb een beroep waarbij ik niet kan zeggen: 'ik kom', want ik werk in de kraam, dus dat is voor mij geen optie", vertelt een moeder.
"Als ik naar de A ga ik ook naar de Hogeschool, dus dan stop ik waarschijnlijk ook met voetbal, dus voor mij is het niet een hele grote zorg", relativeert een speler uit het jeugdteam.
Hoop
"Laat ik het zo zeggen, ik zal de laatste zijn die de stut er onder vandaan trekt", klinkt een strijdvaardige toeschouwer en reeds actieve vrijwilliger. "Dat betekent niet dat ik opsta, maar ik wil nog genoeg doen en ik doe nog genoeg. Maar het moeten natuurlijk wel meer mensen zijn."
De voorzitter houdt hoop en wil deze mensen ontzettend graag vinden. Daarom geeft hij nog eenmaal het belang aan van de club, om de ernst van de situatie te schetsen. "Dit is een dorp die een voetbalclub nodig heeft en als het weg is komt het natuurlijk niet meer terug."