SCHOORL Twintig jaar geleden vond een revolutie plaats in de Schoorlse duinen: het duin werd opgebroken om het zeewater binnen te laten. In De Kerf moest ruimte komen voor nieuwe zilte natuur.
Door verslaggever Anne Klijnstra
In 1997 werd de duindoorbraak in Schoorl wereldnieuws. "Talloze cameraploegen, onder wie Amerkaanse en Japanse, kwamen kijken wat die gekke Hollanders nu aan het doen waren", herinnert boswachter Frans Erinkveld zich nog lachend. "Maar toen we eenmaal uitlegden dat het hier bij Schoorl veilig kon, keerden ze gerustgesteld naar huis terug."
Lees ook: Blijdschap om duindoorbraak Schoorl
Bulldozers en graafmachines groeven een gat in de eerste duinenrij waar het zeewater naar binnen kon stromen. En dat lukte. Nog vóór alle werkzaamheden klaar waren stroomde het water naar binnen. "Wel tien keer per jaar gebeurde het", vertelt Erinkveld. "Maar het werd steeds minder en minder, tot de laatste keer in 2004."
Mislukt
De vraag of het project mislukt is, krijgt hij vaak. "Maar het is zeker niet mislukt. Mensen denken dat het gat altijd open zou blijven, maar dat hebben we nooit beweerd. Het was juist de bedoeling dat de natuur haar eigen gang ging. En dat is gebeurd."
"We hebben hier nu talloze orchideeën staan. Dat was zonder De Kerf nooit gelukt. Ook de parnassia staat hier weer vol op. Het heet hier de Parnassiavallei. Die naam doet 'ie nu weer eer aan", stelt Erinkveld trots.
Primeur
De Kerf was het eerste natuurbeheerproject waar de natuur op z'n beloopt werd gelaten. "Dynamisch natuurbeheer", noemen we dat. "Dat gebeurt nu op heel veel plaatsen langs de kust. Hier in Schoorl hadden we de primeur."