AMSTERDAM Afgelopen zondag vloog de traumahelikopter van het VUmc voor de 30.000e keer uit naar een noodgeval. Herman Christiaans vliegt al 22 jaar als arts mee met het Mobiel Medisch Team (MMT) en maakte veel mee, bijvoorbeeld de ramp met Turkish Airlines in 2009.
"Sommige dingen vergeet je nooit", vertelt hij aan NH. "De ramp met het toestel Turkish Airlines op 25 februari 2009 was wereldnieuws, dat vergeet je niet. Maar ook kleine dingen blijven je bij, zoals een motoragent die staat te huilen bij een ongeluk waarbij een kind om het leven is gekomen. Ook opvallende thuissituaties van mensen vergeet je niet snel."
Passie
Herman is opgeleid tot anesthesist, maar meldde zich in 1995 aan bij het MMT. Het leek hem een bijzondere kans en een mooie uitdaging. Nu, 22 jaar later, werkt hij nog altijd met veel passie als helikopterarts. "Het is en blijft een bijzondere werkplek met de nodige variatie en allerlei bijzonderheden", vertelt hij aan NH.
Lees ook: Agent doet emotioneel verhaal na dodelijk ongeluk op A22
Het MMT staat 24 uur per dag paraat met als uitvalsbasis het dak van het VUmc in Amsterdam. Herman begint zijn dienst door zich 'in zijn pak te hijsen', waarna hij met zijn collega's de dag doorneemt. "Het is altijd spannend wanneer er een oproep komt", vertelt Herman. "Al is de kick na 22 jaar niet meer zo groot als in het begin. Je went eraan."
Snel handelen
Als via de pager een melding binnenkomt, moet het team snel handelen: helikopter starten, route bepalen en communiceren met de meldkamer en ambulance. Ook Schiphol wordt op de hoogte gebracht van de vlucht.
De volgende stap is bepalen of een patiënt mee moet met de helikopter. Is de conditie minder slecht dan verwacht, dan wordt het MMT geannuleerd. "Een patiënt meenemen in de helikopter gebeurt relatief weinig, zo'n veertig keer per jaar. Dat is niet erg. Het is beter om te vaak uit te vliegen dan te weinig."
Achteraf wordt elke inzet uitgebreid besproken, zowel de technische details en zaken zoals de samenwerking. En collega's die er niet bij waren horen ook over inzetten en en vragen daarnaar. "Je bespreekt ervaringen dus met elkaar en let op elkaar."
Contact met patiënten
Heel soms komt het voor dat een patiënt achteraf contact wil met de hulpverleners. "De laatste twee jaar is dat misschien drie keer gebeurd. Zo was er een moeder die een paar jaar na een ongeluk toch nog met vragen zat. Het gebeurt niet vaak, maar we houden het zeker niet tegen. Als iemand er behoefte aan heeft, dan kan het."