De vijftiger wil ook nog wel eens demarreren

´Toerfietsers grijpen steeds vaker naar verboden middelen.´

Ik heb het bericht destijds voorbij zien komen maar niet gelezen, waarschijnlijk omdat ik niet wil weten hoe die types zich volstoppen en -spuiten met middelen waar zelfs de profs zich niet meer aan durven te wagen. Voor de goede orde, het gaat om mannen van boven de vijftig die in hun zondagochtend-ploegje indruk willen maken op hun fietsmaten.

In de zoektocht naar het originele bericht, stuitte ik op een interview van de Limburgse zender L1 met Rutger Sanders uit Geleen, sportarts van RODA JC en huisarts. Hij is de zoon van Wim Sanders, die er beginjaren negentig als ploegdokter van PDM een potje van maakte. Hij was er schuldig aan dat alle renners lijkbleek en doodziek uit de Tour de France moesten stappen doordat hij ze had ingespoten met een bijvoedingsproduct, intrapilid, dat te lang in de zon had gestaan. Daar werd in het gesprek met zijn zoon niet aan herinnerd en dat is logisch, want het zou maar hebben afgeleid van de kwestie.

Rutger Sanders krijgt in zijn praktijk regelmatig recreatieve fietsers op bezoek die hem vragen of hij ze stimulerende middelen kan voorschrijven. Vroeger vaak anabolen, de laatste tijd meer groeihormonen. Groeihormomen zijn vooral onder oudere mensen populair omdat ze het verouderingsproces zouden tegengaan. De begin-vijftiger die er wordt afgereden door een jong ventje, gaat naar de dokter. Je kan ook wat ander gaan doen of gaan fietsen met mannen van je eigen leeftijd - maar nee, ze stappen naar de huisarts. Die vertelt ze overigens, in het geval van Sanders, dat ze het beter niet kunnen doen. Met voorlichting probeert hij te voorkomen dat ze in het illegale circuit duiken. Maar hij sluit zeker niet uit dat ze daar toch terecht komen.

Toerfietsers proberen de profs in alles te kopiëren. In gedrag, kledij, het merk van de fiets, ja zelfs het parcours van de klassiekers die Cancellara, Boonen en en al die andere toppers rijden, is een dag eerder voor hen beschikbaar. Maar juist nu de toppers zich terughoudender lijken op te stellen ten opzichte van doping, gaan de recreanten er vol voor.

Ik weet ook wel dat alle minder wordt naarmate je ouder wordt. Zo kon ik vroeger ongelimiteerd koffie drinken voordat ik op de fiets stapte. Van de cafeïne had je urenlang plezier. De laatste tijd moet ik al plassen als ik naar een kopje koffie kíjk - je wil niet weten wat er gebeurt als ik het zou drinken. Deze oude- mannenkwaal beïnvloedt mijn prestaties aanzienlijk.

Zelf heb ik geen ervaring met doping. De dagen voor een prestatietocht een paar flessen bietensap, vlak voor de start een pufje van de inhaler en voor onderweg een aspirientje tegen onverwachte pijntjes - meer heb ik nooit gedurfd. Maar onlangs zag ik een advertentie waarin cafeïnetabletten werden aangeboden Het is een legaal product, zolang je onder een bepaalde grens blijft tenminste.

Wat tweevoudig wereldkampioen Gianni Bugno overkwam, zal mij niet gebeuren. Hij werd positief bevonden op cafeïne. Uiteraard ontkende hij en verklaarde dat het in zijn bloed was gekomen doordat hij voor die koers een paar kopjes esspresso had gedronken. Toen de  dopingarts zei dat de gemeten dosering overeenkwam met vijftig koppen koffie, antwoordde Bugno: ‘Ik ben wel een Italiaan hè.’

Om het een beetje onder begeleiding te doen, ben ik te rade gegaan bij vitaliteitscoach Ralph Moorman, bekend van de Hormoonfactor. Hij vertelde onder meer dat cafeïne adrenaline en energievoorraden vrij maakt - typische een pilletje om in de finale van de koers nog even flink te knallen. Nadeel is dat je hartslag ervan omhoog gaat en het een negatieve invloed op je bloeddruk. En bij een te hoge dosering verbrand je niet alleen vet maar ook spieren. En er is uiteraard het gevaar van verslaving.

En dan hebben we het niet gehad over het ethische aspect. Is het wel eerlijk ten opzichte van die andere mannen in mijn zondagochtend-pelotonnetje? Nee, maar kom op zeg: het hele leven is oneerlijk. En trouwens, dan gaan ze het zelf ook maar gebruiken.