Verbazing bij Jack Keijzer: literatuurprijs voor 'nalatenschap aan zoon'

Afgelopen vrijdag vertrok Jack met zijn vrouw Jolanda naar de uitreiking van de BoekGoudprijs. Keijzer wist dat zijn boek de winnaar was in de categorie Biografieën, maar daarnaast was het werk ook genomineerd voor een oorkonde in de categorie non-fictie. Ook deze prijs werd aan het boek 'En nu ben ik mijn kinderen kwijt' uitgereikt. "Ik had geen moment gedacht dat ik het zou winnen."

De vakjury noemt het boek van Jack Keijzer aangrijpend, met veel diepgang. "Het is indringend, met name door de ik-vorm en het oog voor detail in een kundige wijze van schrijven", luidt het juryrapport. "Vanuit een een sobere, feitelijke stijl neemt de auteur je mee naar een tragische climax."

Het hele rapport is vrijdag tijdens de uitreiking voorgelezen. "Mijn hemel...", vertelt Keijzer. "Dat was heel emotioneel. Je staat voor zo'n 50 à 60 man aan publiek. Ik heb tijdens de voordracht echt op mijn lip moeten bijten. Het was heel mooi om te horen en te lezen hoe de jury het boek beoordeeld heeft."

Van eigen werk naar landelijk uitgeven

Het idee om een boek te schrijven kwam een jaar na de dood van zijn destijds 16-jarige zoon Pascal, die in 2007 om het leven werd gebracht. "Ik wilde een nalatenschap maken voor mijn jongste zoon Remy. Dat hij een document zou hebben voor als zijn ouders er ook niet meer zouden zijn", licht Keijzer toe. "Dat wilde ik misschien in een boekvorm doen, maar dan niet meer dan 20 exemplaren uitgeven. Zodat het alleen voor onze familie en eigen kring zou zijn."

Tekst gaat verder onder de video.

Als ook Remy overlijdt, hij berooft zichzelf van het leven, levert dat fikse vertraging op voor het proces. "De jongens waren bij leven onafscheidelijk. En hun urnen staan nu ook zij aan zij in een graf", zegt Keijzer. "Toen kwam het idee om ook dat in een boek te verwerken, maar nog steeds niet met het idee om het uit te brengen voor een groot publiek."

Na een aantal jaar wordt Keijzer aangespoord om zijn verhaal op te schrijven voor een groter publiek. "Vooral de strekking van het boek is een reden geweest om het uit te geven", licht hij toe. "Ik wil mensen een handvat geven om te laten zien hoe je ook met rouwverwerking kunt omgaan. Je kunt nooit iedereen er mee bereiken, maar ik hoop dat ze er iets uit kunnen putten." 

Het verhaal van het boek vertelt de tragedie die de dood van zijn beide zoons meebrengt, maar ook de manier waarop zowel Jack als Jolanda omgaan met de rouwverwerking. "Voor iedereen is het anders, maar je ziet dat in 80 procent van de gevallen als zoiets gebeurt de ouders uit elkaar gaan", licht Keijzer toe. "Wij zijn bij elkaar gebleven, dat zou je een wonder kunnen noemen."

Weer met plezier het huis uit

Respect is daarin volgens de Hoogkarspeler een toverwoord. En ook elkaar steunen waar het nodig is. "We hebben doelbewust keuzes gemaakt, waardoor je het leven voor jezelf toch weer wat aangenamer kunt maken." Als voorbeeld noemt Jack dat hij en zijn vrouw Jolanda graag uiteten gingen, maar dat sinds het overlijden van hun zoons Pascal en Remy niet meer deden.

"Toen een van ons voorstelde om weer een keer weg te gaan, hebben we direct gereserveerd bij een restaurant. Wel voor een tafel over twee maanden", vertelt Keijzer. "Toen het eenmaal zover was, hadden we nog niet veel zin. Maar we zijn toch gegaan."

Hij noemt ook vakanties. "Dat zijn een paar ingrediënten waarvan we denken dat je het zo moet redden. Dat geldt misschien niet voor iedereen, maar je kunt er hoop uit putten. Ik ken ook veel mensen die zich lang afzonderen, en in een donker hoekje blijven zitten. Maar wat schiet je daar uiteindelijk voor jezelf mee op?"