Ga naar Content
Noord-Holland

Dode witsnuitdolfijn Wijk aan Zee 'eerste gestrande exemplaar in vijf jaar'

8 december 2017, 18.30 uur · Aangepast 22 december 2017, 16.48 uur
Door: · Foto: Universiteit Utrecht/Faculteit Diergeneeskunde

WIJK AAN ZEE Het zijn drukke tijden voor Lonneke IJsseldijk van de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht. Afgelopen week bestudeerde zij met haar collega's de dode potvis die op 1 december bij het Zeeuwse Domburg aanspoelde. Vanaf vandaag vormt de bij Wijk aan Zee aangespoelde witsnuitdolfijn haar voornaamste studieobject. "Het is wel even aanpoten, zo."

Waar langs de Nederlandse kust regelmatig een bruinvis en zo nu en dan een potvis aanspoelt, is het alweer even geleden dat de laatste witsnuitdolfijn strandde. "Vijf jaar geleden", vertelt IJsseldijk. "Tot 2012 werd er bijna ieder jaar één gevonden, maar daarna niet meer." 

Of dat op toeval berust of iets over de populatie zegt, is niet te zeggen. Wel staat vast dat er bij onze zuiderburen recent nog wel een witsnuitdolfijn aanspoelde. "Dat was negen dagen geleden", aldus Lonneke. 

Mannetje
Inmiddels heeft de onderzoeker vastgesteld dat het in Wijk aan Zee gestrande exemplaar een mannetje is. Onderzoek moet uitwijzen of het dier dood is aangespoeld of is gestorven nadat het in de branding was terechtgekomen.

Het dier is bijna drie meter lang, wat het onderzoek kan bemoeilijken. "We maken eerst een CT-scan", vertelt Lonneke. "En morgenochtend beginnen we met de sectie."

Lees ook: Dode witsnuitdolfijn gevonden op strand Wijk aan Zee

Waar van gestrande potvissen vaak wordt beweerd dat ze een verkeerde afslag hebben genomen en vervolgens zijn verdwaald, kan daar volgens Lonneke bij de witsnuitdolfijn geen sprake van zijn. "Het is een inheemse soort, die in de Noordzee voorkomt", vertelt ze. "Niks geks."

Ziek of verzwakt
Wel benadrukt ze dat witsnuitdolfijnen zich doorgaans niet dicht bij de kust laten zien. "Dus we gaan bekijken waarom hij is gestrand. Misschien omdat hij ziek of verzwakt is geweest." 

Hoewel ze vaker zeezoogdieren ontleedt, is dit de eerste keer dat ze een witsnuitdolfijn onder handen mag nemen. Ze is vooral onder de indruk van de schoonheid van het dier. "Je ziet wel een paar afdrukken van soortgenoten, maar verder is hij heel mooi, helemaal intact."