BADHOEVEDORP Ab Sluis was begin jaren zestig van de vorige eeuw een groot talent. De Badhoevedorper (79) won veel koersen, maar de mooiste was toch wel zijn zege in de Ronde van Noord-Holland van 1960.
Ab was een sprinter, maar won deze door veel wind geteisterde editie na een ontsnapping uit een groep, waarvan ook de latere Tour de France-winnaar Jan Janssen deel uitmaakte. Deze overwinning was voor Sluis (toen 23) een mooie doorstart naar een mooie, maar korte loopbaan als professioneel wielrenner. Het betekende wel zijn ticket voor de Olympische Spelen in Rome. Met de wegploeg behaalde hij daar de vierde plek.
Doping
In het daaropvolgende seizoen tekende hij een contract bij de ploeg van de Franse veelvoudig Tour de France-winnaar Jacques Anquetil en het sprintkanon André Darrigade. In die tijd zag Sluis hoe in het peloton naar dopingmiddelen werd gegrepen. Het was in een tijd dat er nog geen dopingconroles waren. Die kwam er pas in 1967, na de dramatische dood van Tom Simpson op de flanken van de Mont Ventoux.
"Als we trainden, stopten ze massaal bij de apotheek. Je wil niet weten wat daar allemaal werd ingeslagen. Met tassen vol gingen ze er weg", vertelt Ab. Hij zegt dat de verleiding om doping te gebruiken voor hem niet groot was. "Ik kan niet eens tegen een paracetemolletje. Dat verdraagt mijn maag niet. Dus doping hoefde ik helemáál niet."
Sluis leefde gezond. En dat doet hij nog steeds. Hij ziet er opmerkelijk goed uit en is uitermate fit. "Ik ga drie keer per week naar de sportschool en heb altijd op mijn voeding gelet."