Ga naar Content
Sport

Kirsten van der Kolk veroordeeld tot Marit van Eupen

10 augustus 2016, 13.18 uur · Aangepast 10 augustus 2016, 16.09 uur
Door: · Foto: ANP/Olaf Kraak

AMSTERDAM Nederland won in de loop van de jaren meer dan honderd gouden medailles op de Olympische Spelen. In de rubriek Golden Oldies brengen we elke dag een Noord-Hollandse gouden medaillewinnaar uit het verleden in herinnering. Maaike Head en Ilse Paulis zijn in Rio op jacht naar een medaille in de lichte dubbeltwee. Kirsten van der Kolk won samen met Marit van Eupen in 2008 in Beijing goud in dezelfde klasse.

Kirsten van der Kolk en Marit van Eupen zijn heel verschillende persoonlijkheden en tijdens de jaren dat ze samen roeiden leidde dat vaak tot conflicten. Waar Marit van Eupen het fanatisme zelf was, nam de Haarlemse Van der Kolk het roeien en het leven wat luchtiger. Toch roeiden ze jarenlang samen en bouwden een imposante lijst met overwinningen op met nationale titels, winst bij wereldbekerwedstrijden en wereldkampioenschappen.

Moeder worden
Samen namen ze deel aan de Olympische Spelen van Sydney in 2000, waar ze zesde werden. En ook in 2004 waren ze erbij in Athene. Daar pakten ze een bronzen medaille. Na die Spelen stopte Kirsten van der Kolk met toproeien. Ze had genoeg van het topsportleven en wilde moeder worden. Bovendien wilde ze ook wel even zonder de jarenlange onderlinge irritaties. Voor de Spelen van Athene werd zelfs een psycholoog ingeschakeld om de twee wat beter met elkaar om te kunnen laten gaan.

Zo kwam het dat Marit van Eupen in 2005, 2006 en 2007 in de skiff ging zitten. Maar mede door de vriend van Marit van Eupen, bondscoach Josy Verdonkschot, stapten ze weer samen in de boot. In eerste instantie als uitdaging voor de nieuwe lichte roeisters, maar ze wonnen zo makkelijk van die nieuwe roeisters dat ze weer aan de Olympische Spelen gingen denken, met als ultiem doel goud in Beijing. Het vroeg veel van beide roeisters, fysiek maar ook mentaal. Daarom kozen ze er bijvoorbeeld voor om zoveel mogelijk niet samen op een kamer te liggen. Vlak voor de Spelen overleed ook de vader van Van der Kolk nog. Ze had nog afscheid van hem kunnen nemen voor ze naar China vertrok.

Finale in Beijing
Natuurlijk haalden ze de finale in Beijing. Daarin begon het duo niet te hard, ze bouwden hun race voorzichtig op en zagen hun concurrenten langzaam maar zeker kapot gaan. Zelf schoven ze steeds meer op in de richting van de koplopers en in een enorme eindsprint versloegen ze de sterke Finse roeisters met anderhalve seconde. Kirsten van der Kolk zei na afloop: “Dit is de olympische finale, iedereen wilde er snel vandoor gaan, maar dan moet je het lef hebben rustig te beginnen. In de halve finale versnelden we iets te laat, daarom versnelden we nu eerder. Het is gelukt! Het is niet te bevatten!”

Het was dus een gouden koppel. In een interview in NRC zei Van der Kolk: “Ik heb me afgevraagd wat ons een sterk koppel maakt. De nadruk lag vaak op onze verschillen, maar ik denk dat onze kracht daar ook lag. Wij zijn aanvullend en hebben misschien meer gemeen dan we in het verleden wilden toegeven. Marit is de technisch directeur, ik de commercieel directeur. Zij is de binnendienst, ik de buitendienst. Wij zijn Duo Penotti-pasta. We hebben totaal andere levens. Als wij elkaar niet bewust opzoeken, kruisen onze levens elkaar totaal niet.”

Leven na het roeien
Na de Spelen van Beijing was het definitief over met het toproeien. Kirsten van der Kolk werkt tegenwoordig voor de Johan Cruijff University en is ook nog roeicoach. Haar roeipartner tegen wil en dank, Marit van Eupen, is ook roeicoach.

Aan de gouden race denkt Kirsten eigenlijk nooit meer, tenzij ze eraan herinnerd wordt door anderen: "Ook al is het een super-herinnering, er zijn meer mooie dingen in mijn leven." En wat ze heeft geleerd van haar topsportloopbaan: "Eén van die lessen is keuzes vanuit het hart maken, zoals ik dat ook voor mijn comeback in 2008 heb gedaan. Dat maakt het makkelijker om er volledig voor te gaan."

Lees ook eerder 'Golden Oldies':

Haarlemmer Frans Hin, 14 jaar en goud op de Olympische Spelen

Jolanda de Rover, zo moeder, zo dochter

Ron Zwerver, alles voor het goud

Jan Wienese een buitenbeentje in de roeiwereld